Wojciech Marczewski 

Studiował historię i filozofię na Uniwersytecie Łódzkim. Ukończył też reżyserię na PWSFTViT w Łodzi. Pracuje jako grafik, scenarzysta oraz reżyser filmowy i telewizyjny. W latach 1964-1968 był asystentem w studiu "Se-Ma-For", a potem w wytwórni "Czołówka". Od 1984 r. wykłada w Narodowej Szkole Filmowej i Telewizyjnej w Wielkiej Brytanii. Prowadził warsztaty dla reżyserów, scenarzystów i aktorów w Niemczech, Holandii, Szwajcarii, Danii i Polsce.

W 1978 r. Marczewski realizuje swój pierwszy pełnometrażowy film fabularny pt. "Zmory". Scenariusz powstała na podstawie powieści Emila Zegadłowicza. "Zmory" uważane są za jeden z ważniejszych debiutów w powojennym kinie polskim. Film opowiada o czasie dojrzewania, kształtowania charakterów młodych ludzi w totalitarnym systemie posługującym się uniformizującymi metodami wychowawczymi. Akcja rozgrywa się na początku XX wieku w małym galicyjskim miasteczku. "Zmory" dostały Srebrne Lwy na FPFF w Gdańsku w 1979 r., nagrodę im. Andrzeja Munka i "Złotą Kaczkę" za najlepszy debiut reżyserski, nagrodę OCJ oraz nagrodę jury ekumenicznego na MFF w San Sebastian.
W drugim filmie pt. "Dreszcze" Marczewskie pozostaje wierny problematyce "Zmór". Tym razem główny bohater, 13-letni Tomek, zmaga się z komunistyczną rzeczywistością 1955 r. w Polsce jako wychowanek obozu szkoleniowego dla tzw. opornych. "Dreszcze" zdobyły Srebrne Lwy na FPFF w Gdańsku w 1981 r., nagrodę specjalną jury i nagrodę FIPRESCI na MFF w Berlinie.

Trzeci film fabularny Marczewski nakręcił dopiero po upływie 11 lat od premiery "Dreszczy". Okazało się jednak, że warto było czekać. "Ucieczka z kina "Wolność" opowiada o perypetiach cenzora ze zbuntowanymi postaciami z pewnego filmu, które przestały grać swoje role i dyskutują nie tylko między sobą, ale i z publicznością w kinie. Cenzor nazywa to "buntem materii". "Ucieczka..." jest nakręconą w formie groteski przypowieścią o wolności sztuki i o człowieku, który zatracił się w autorytarnych mechanizmach władzy. "Ucieczka z kina "Wolność" nagrodzona została w 1990 r.: Złotymi Lwami na FPFF w Gdyni; Złote Lwy dostał także odtwórca głównej roli Janusz Gajos; Grand Prix na MFF w Avoriaz (Francja), "Złotą Kaczką" od czytelników miesięcznika "Film" i Nagrodą Przewodniczącego Komitetu Kinematografii. W 1997 r. telewizyjny film "Czas zdrady" poruszający problem odpowiedzialności twórcy dostał nagrodę specjalną jury FPFF w Gdyni.