"Cudowny chłopak" wszedł na amerykańskie ekrany bez fanfar, w cieniu kosztującego piętnaście razy więcej widowiska "Liga sprawiedliwości". Mimo to skromny komediodramat zdołał zarobić za oceanem ponad 100 milionów dolarów, podbijając przy okazji serca widzów i recenzentów. Dowiódł tym samym, że w multipleksach jest jeszcze miejsce dla filmów bez efektów specjalnych i superbohaterów, a angażująca fabuła i utalentowana obsada to wciąż niezwykle silny lep na publiczność.
Scenariusz powstał w oparciu o wydaną w 2012 roku powieść R.J. Palacio. Relacjonuje ona rok z życia mieszkającej na Manhattanie rodziny. W domu państwa Pullmanów wszystko kręci się wokół 10-letniego Auggiego (Jacob Tremblay). Chłopiec urodził się z poważną wadą genetyczną, przez co wczesne dzieciństwo upłynęło mu pod znakiem nieustannych wizyt w szpitalach i na salach operacyjnych. Z powodu zdeformowanej twarzy bohater uczył się do tej pory pod okiem troskliwej mamy (Julia Roberts). Nadszedł jednak czas, by z otwartą przyłbicą skonfrontował się ze światem na zewnątrz. Auggie podejmuje więc wyzwanie, które z jego perspektywy jawi się niczym wyprawa na Księżyc. Idzie do podstawówki.
W swoim nowym filmie twórca "Charliego" Stephen Chbosky po raz kolejny bierze na warsztat historię outsidera próbującego odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Opowiada o nietolerancji, uprzedzeniach i samotności w szkolnej dżungli, ale w taki sposób, że po wszystkim widz opuszcza kino w świetnym nastroju. "Cudowny chłopak" przekonuje bowiem, że wszyscy ludzie są: a) z natury dobrzy, b) inni niż nam się wydaje. Czasem trzeba tylko cierpliwie poczekać, aż odważą się zdjąć maskę zakładaną na potrzeby klasy, kolegów czy rodziny. Wystarczy spojrzeć na Auggiego, który z powodu nieszablonowej powierzchowności traktowany jest przez innych uczniów jak dziwadło. W rzeczywistości to przecież dzieciak jak każdy inny – rozkochany w "Gwiezdnych Wojnach" i grach wideo, niepewny siebie, spragniony towarzystwa rówieśników.
Reżyser zgrabnie przeplata ze sobą sceny do śmiechu, płaczu i refleksji. Nawet jeśli stężenie "cukru w cukrze" przekracza dopuszczalne granice, a fabuła od pewnego momentu zaczyna dryfować bez celu, "Cudowny chłopak" nie traci czaru. Niemała w tym zasługa aktorów: ukrytego za udaną charakteryzacją Tremblaya, wcielającej się w jego zahukaną siostrę Izabeli Vidovic, wreszcie Owena Wilsona w roli najsympatyczniejszego filmowego taty od czasów Yondu ze "Strażników Galaktyki vol. 2". Dodajcie do tego elegancko sfotografowane plenery Nowego Jorku i okolic, miły dla ucha soundtrack oraz sporo smaczków dla fanów popkultury. "Cudowny chłopak" niby wciska nam banały w stylu "miej serce i patrzaj w serce", ale czyni to na tyle umiejętnie, że łyka się je bez popitki.
Scenariusz powstał w oparciu o wydaną w 2012 roku powieść R.J. Palacio. Relacjonuje ona rok z życia mieszkającej na Manhattanie rodziny. W domu państwa Pullmanów wszystko kręci się wokół 10-letniego Auggiego (Jacob Tremblay). Chłopiec urodził się z poważną wadą genetyczną, przez co wczesne dzieciństwo upłynęło mu pod znakiem nieustannych wizyt w szpitalach i na salach operacyjnych. Z powodu zdeformowanej twarzy bohater uczył się do tej pory pod okiem troskliwej mamy (Julia Roberts). Nadszedł jednak czas, by z otwartą przyłbicą skonfrontował się ze światem na zewnątrz. Auggie podejmuje więc wyzwanie, które z jego perspektywy jawi się niczym wyprawa na Księżyc. Idzie do podstawówki.
W swoim nowym filmie twórca "Charliego" Stephen Chbosky po raz kolejny bierze na warsztat historię outsidera próbującego odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Opowiada o nietolerancji, uprzedzeniach i samotności w szkolnej dżungli, ale w taki sposób, że po wszystkim widz opuszcza kino w świetnym nastroju. "Cudowny chłopak" przekonuje bowiem, że wszyscy ludzie są: a) z natury dobrzy, b) inni niż nam się wydaje. Czasem trzeba tylko cierpliwie poczekać, aż odważą się zdjąć maskę zakładaną na potrzeby klasy, kolegów czy rodziny. Wystarczy spojrzeć na Auggiego, który z powodu nieszablonowej powierzchowności traktowany jest przez innych uczniów jak dziwadło. W rzeczywistości to przecież dzieciak jak każdy inny – rozkochany w "Gwiezdnych Wojnach" i grach wideo, niepewny siebie, spragniony towarzystwa rówieśników.
Reżyser zgrabnie przeplata ze sobą sceny do śmiechu, płaczu i refleksji. Nawet jeśli stężenie "cukru w cukrze" przekracza dopuszczalne granice, a fabuła od pewnego momentu zaczyna dryfować bez celu, "Cudowny chłopak" nie traci czaru. Niemała w tym zasługa aktorów: ukrytego za udaną charakteryzacją Tremblaya, wcielającej się w jego zahukaną siostrę Izabeli Vidovic, wreszcie Owena Wilsona w roli najsympatyczniejszego filmowego taty od czasów Yondu ze "Strażników Galaktyki vol. 2". Dodajcie do tego elegancko sfotografowane plenery Nowego Jorku i okolic, miły dla ucha soundtrack oraz sporo smaczków dla fanów popkultury. "Cudowny chłopak" niby wciska nam banały w stylu "miej serce i patrzaj w serce", ale czyni to na tyle umiejętnie, że łyka się je bez popitki.
Moja ocena:
7
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Cudowny chłopak (2017)
Kontrola lotu do majora AugustaW życiu każdego dzieciaka przychodzi kiedyś czas, aby zmierzyć się ze swoimi lękami. Może to być strach... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
