Recenzja filmu

Witaj w klubie (2013)
Jean-Marc Vallée
Matthew McConaughey
Jennifer Garner

Klub żywych trupów

HIV to taki temat, do którego filmowcy zabierają się jak pies do jeża. Niby wszyscy wiedzą, o co chodzi, znają problemy dotykające osób zakażonych, a mimo wszystko produkcji poruszających ten
HIV to taki temat, do którego filmowcy zabierają się jak pies do jeża. Niby wszyscy wiedzą, o co chodzi, znają problemy dotykające osób zakażonych, a mimo wszystko produkcji poruszających ten temat na którymkolwiek z kontynentów jak na lekarstwo. Od premiery najlepszego i najgłośniejszego z nich, czyli "Filadelfii" Jonathana Demme'a, minęło dwadzieścia lat. Do tego ważnego społecznie tematu w wielkim stylu wrócił Jean-Marc Vallée w "Witaj w klubie", który porusza kwestie, obok których nie sposób przejść obojętnie.

Kanadyjczyk opowiada autentyczną historię Rona Woodroofa (Matthew McConaughey) – zamieszkałego w Teksasie, nadużywającego alkoholu, narkotyków i usług prostytutek elektryka-kowboja. Po wypadku w pracy trafia on do szpitala, gdzie dowiaduje się, że ma AIDS i został mu około miesiąc życia. Zdesperowany Ron stara się o leczenie "nowym-starym" lekiem –AZT, który wkracza w fazę testów na ludziach. Gdy słyszy odmowę, zdobywa go na własną rękę, co doprowadza go, aż do Meksyku..Od miejscowego lekarza dowiaduje się, że zamiast poprawy, jest on bliski śmierci, a zbawienny medykament okazuje się wyniszczający. Zamiast niego lekarz podaje mu leki o wiele bardziej efektywne i niezatruwające organizmu, jednak niedostępne w USA.Wyczuwając możliwość ubicia dobrego interesu, Ron przewozi do Stanów dozwolone ilości środków, po czym wraz z poznanym w szpitalu transwestytą – Rayonem (Jared Leto) – zaczyna nimi handlować, a następnie zakłada "klub", którego chorzy na AIDS członkowie za odpowiedniej wysokości składki otrzymują nieograniczony dostęp do lekarstw.

Brzmi brutalnie? Bynajmniej. Ów "klub", utworzony na wzór podobnych w różnych zakątkach Stanów, okazuje się nie tylko źródłem dochodów, ale również bardziej pomocny niż najdroższe kuracje oficjalnie zatwierdzone przez FDA (Agencja Żywności i Leków). To właśnie problem pomocy medycznej udzielanej zakażonym jest w filmie Vallée uwypuklony jak nigdy wcześniej. Służba medyczna i związki farmaceutyczne, które wydają się mieć jak najlepsze intencje, świadomie skazują chorych na legalną śmierć, pozbawiając możliwości życia, które byłoby wbrew prawu. Obserwujemy serię kolejnych, śmiertelnie poważnych absurdów. Aresztowania protestujących chorych domagających się lekarstw, ślepe podawanie im substancji niszczących odporność i zmiany w prawie uniemożliwiające wybór sposobu leczenia. W tym chorym kabarecie nikt się jednak nie śmiej. Ten kabaret to po prostu świetny biznes, w którym kartą przetargową jest śmierć. Nieuleczalnie chorzy leczeni przez nieuleczalnie chory system. Brzmi brutalnie? Jak najbardziej.

"Witaj w klubie" porusza cały szereg tematów ważnych i ważniejszych. Prowadzona subiektywnie narracja daje świetną możliwość śledzenia i przeżywania wszystkiego, krok po kroku wraz z bohaterem, który przechodzi bardzo długą i ciężką emocjonalnie metamorfozę. Wywodzący się z brutalnego męskiego świata drobnych "przyczepowych kowbojów" z Teksasu zostaje "zdegradowany" do pozycji najbardziej przez to środowisko pogardzanej – chorego na "pedalską chorobę". Wyklęty przez świat, który dotychczas znał, powoli uczy się życia w nowych okolicznościach. Akceptuje tych, którymi gardził, rozumiejąc, że wobec choroby każdy jest równy. Związany przez nią wyzwala się z uprzedzeń i bezwzględności. Nieludzko cierpiąc, staje bardziej ludzki niż kiedykolwiek wcześniej.

Mimo powagi i dramatu historii nie ma tu wymuszonego moralizowania, trzymania się za ręce i wspólnego sadzenia kwiatków. Co więcej nie brakuje humoru. Główna w tym zasługa kapitalnego duetu McConaughey-Leto. Ten pierwszy, mimo iż w ostatnich latach opuścił świat romantycznych komedii i zajął się poważnym aktorstwem, dopiero w filmie Vallée na dobre porzucił wizerunek opalonego amanta. Wychudzony o niemal dwadzieścia kilogramów (!) stworzył postać szczerą, niejednoznaczną i do bólu autentyczną. Od sposobu poruszania się, mimiki po najprostsze gesty osiąga perfekcyjny wizerunek człowieka cierpiącego, który nie ustępuje w walce z upokarzającą chorobą i upokarzającym systemem. Tak bardzo pospolitego, a jednocześnie wyjątkowego, pokazując klasę dorównującą tej Toma Hanksa sprzed dwudziestu lat.  

Natomiast oddający się karierze estradowej Jared Leto powrócił przed kamerę po sześciu latach (patrząc na datę powstawania zdjęć) i uczynił to w wielkim stylu. Lider 30 Seconds to Mars równie wychudzony i ze zgolonymi brwiami w roli Rayona – transwestyty, narkomana, z którym Ron prowadzi klub – podobnie jak McConaughey daje przykład fizycznego aktorstwa totalnego. Pod względem przypisanych zachowań i kwestii można by powiedzieć, że to postać stereotypowa, pozbawiona indywidualizmu. I coś w tym jest, ale Leto nie posunął się do zachowań karykaturalnych, o co w takim wypadku bardzo łatwo. Rayon w jego wykonaniu to bohater tragiczny, uniwersalny i sprzeczny. Zawiera w sobie całą nadzieję, ból, bezradność i fatalizm ofiar HIV lat 80.  

"Witaj w klubie" przez historię Rona Woodroof porusza problemy, o których w kinie zbyt często się nie mówi. Choć przesłanie jest dość klarowne, bohaterowie i świat, który ich otacza, ciężko nazwać czarno-białym. Nikt nie jest dobry, moralność jest złożona, a sytuacje często wymagają zastosowania radykalnych środków. Jednak jedno jest stałe – choroba, która miast być skutecznie leczona, staje się wyrokiem nie tylko śmierci, ale uprzedzeń, społecznego wyizolowania i świetnym, farmaceutycznym interesem. "Tak walczę o życie, że nie mam czasu żyć" mówi Ron. I choć to smutne słowa, to właśnie walka jest światłem w tunelu w tej historii. Po seansie warto zebrać się na chwilę refleksji, bo choć na ten krótki moment postrzeganie paru kwestii może się trochę zmienić.     
1 10
Moja ocena:
8
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Matthew McConaughey przeżywa obecnie najlepszy okres w swojej karierze. Aktor, który jeszcze do niedawna... czytaj więcej
„Dallas Buyers Club” cieszy i smuci. To słodko-gorzki wykład o próbie, który nie rozmienia na drobne... czytaj więcej
Jak mawiał Zygmunt Kałużyński: "Dobre aktorstwo jest wtedy, kiedy go nie widać". Przełożenie tych słów... czytaj więcej

Pobierz aplikację Filmwebu!

Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
phones