Recenzja gry

Mafia: The City of Lost Heaven (2002)

Wydana w 2002 roku "Mafia" wstrząsnęła rynkiem gier i stała się wzorem dla deweloperów, jak produkować gry akcji. Muszę przyznać, że mnie też pozytywnie zaskoczyła. Dlaczego tak się stało, spróbuję wyjaśnić poniżej.


Akcja gry przenosi nas do fikcyjnego miasta Lost Heaven wzorowanego na Nowym Jorku lat 30. XX wieku. Głównym bohaterem jest Tommy Angelo, zwykły taksówkarz, który ma poważne problemy finansowe. W wyniku zbiegu okoliczności dołącza on do rodziny przestępczej Don Salieriego, gdzie wspina się po szczeblach gangsterskiej kariery.

Gołym okiem widać, że twórcy gry inspirowali się filmami podejmującymi tematykę zorganizowanych grup przestępczych. Na każdym kroku znajdziemy wiele odniesień do takich filmowych klasyków, jak: "Ojciec chrzestny", "Nietykalni", "Życie Carlita", "Dawno temu w Ameryce" czy "Człowiek z blizną".


Fabuła jest interesująca, porywająca i pełna zwrotów akcji. Twórcy z czeskiego studia Illusion Softworks stworzyli sporą ilość postaci, które zapadają na długo w pamięć. Dialogi są świetne i odegrane przez doświadczonych aktorów (m.in. Michaela Sorvino, Johna Tormey, Matta Servitto czy Johna Domana), których głosy dobrano perfekcyjnie. Stopniowe wprowadzenie gracza do historii Tommy’ego i zbalansowanie wszystkich etapów rozgrywki to istny majstersztyk.

Bohater ma do wykonania kilkanaście niezwykle różnorodnych zadań, w których nigdy nie odczujemy nudy czy niedosytu. Piekielnie trudny wyścig, zlecenie zabójstwa na statku czy odparcie ataku gangsterów w restauracji to jedne z najbardziej wciągających misji w historii gier akcji. Poziom trudności gry jest naprawdę wysoki, a przejście niektórych misji stanowi poważne wyzwanie. Do likwidacji przeciwników twórcy oddali graczowi spory arsenał broni (od kastetów, kijów baseballowych po karabiny i pistolety), co nie pozwala popaść w rutynę.


Lost Haeven to wielka, tętniąca życiem metropolia. Różniące się od siebie dzielnice i rozległe przedmieścia sprawiają, że świat gry jest bardzo różnorodny i eksplorując go, nie odczuwamy znużenia. Po mieście porusza się sporo modeli aut pochodzących z tamtej epoki. Trzeba przyznać, że samochody są świetnie odwzorowane i różnią się nie tylko wyglądem i kolorem, ale także odgłosem silnika czy sposobem prowadzenia. Ciekawostką jest fakt, że nasz bohater może przemieszczać się po mieście nie tylko autem. Może również podróżować tramwajem bądź pociągiem. Bezpieczeństwo publiczne w mieście zapewnia policja, którą możemy spotkać niemal na każdym kroku. Niestety nasze spotkania z wymiarem sprawiedliwości najczęściej kończą się na ucieczce lub zapłaceniem mandatu.

Klimat buduje również niesamowita ścieżka dźwiękowa. W jej skład wchodzą utwory reprezentujące epokę okresu prohibicji, czego przykładem są np. "La Verdine", "The Mooche" czy "Belleville". Jeśli chodzi o grafikę to nie należy się do niej zrażać. Pamiętajmy, że na tamte czasy oprawa graficzna była naprawdę świetna. Siłą rzeczy gra mająca ponad 10 lat musi się gorzej prezentować, jednak "Mafia" względem innych gier wydanych w tamtym okresie starzeje się wolniej. 


Trzeba przyznać, że wszystkie elementy rozgrywki tworzą harmonijną całość. Oczywiście można wytknąć w jej każdym aspekcie drobne wady, jednak nie ma rzeczy, które ewidentnie obniżałyby ogólną ocenę "Mafii". Warto wracać do tej gry nawet, jeśli na półkach sklepowych mamy nowsze, bardziej zaawansowane technologicznie tytuły. To jeden z tych ponadczasowych klasyków, który każdy szanujący się gracz powinien mieć w swoim posiadaniu.