Recenzja filmu

Aşk Tesadüfleri Sever (2011)

Lato 1977 roku, słoneczny poranek w samym sercu tureckiego państwa – Ankarze. Rozpędzony samochód, którego pasażerowie spieszą się z powodu rozpoczętego porodu, ledwo zatrzymuje się przed szpitalem. Mimo to siłą rozpędu uderza w auto stojące przed nim. Siedząca wewnątrz kobieta zaczyna rodzić. Tego samego dnia, obok siebie przychodzą na świat Deniz Usman i Özgür Turgut. Tak właśnie rozpoczyna się niezwykły ciąg zbiegów okoliczności, które połączą ze sobą te dwie osoby. 
Film Ömera Faruka Soraka to interesujący obraz współczesnej Turcji, w którym prawdziwe uczucia zyskują ogromną przewagę nad światem konwenansów. Deniz Usman, grana przez Belçim Bilgin, jest niezależną kobietą, która już od dzieciństwa przełamuje schemat grzecznej córki wychowanej w duchu bliskowschodnich wartości. Rezolutna bohaterka, nie bacząc na jakiekolwiek przeciwności, po kolei realizuje swoje pragnienia – "nagranie filmu" z chłopcem z czerwonym rowerem, nauka w szkole aktorskiej, wyjazd do Stambułu. To pierwsze zasługuje na szczególną uwagę, gdyż rzeczonym młodzieńcem jest nie kto inny jak Özgür Turgut, w którego wcielił się Mehmet Günsür. Można by przypuszczać, że odtąd wszystko już się ułoży. Jednakże na skutek przykrych wydarzeń w życiu Deniz dziewczynka musi opuścić rodzinne strony. Na kolejne spotkanie z Özgürem przyjdzie jej czekać 25 lat. 

Historia, którą przedstawili nam twórcy, nasuwa błyskawiczne skojarzenie z orientalną baśnią. Głównych bohaterów łączy magiczna więź, która zarazem zbliża ich do siebie i oddala, aby w końcu skrzyżować ich drogi w najmniej spodziewanym, a zarazem najtrudniejszym momencie ich dotychczasowego życia. Obserwując kolejne sceny, łatwo przyzwyczajamy się do coraz bardziej niewiarygodnych zbiegów okoliczności. Napięcie buduje muzyka, która pełni rolę nie tylko tła dla rozgrywających się wydarzeń, ale również stanowi istotny czynnik kształtujący życie głównych postaci, szczególnie Özgüra. Ze względu na problemy kardiologiczne musi on porzucić swoje marzenia o karierze artysty. Twórcy filmu umiejętnie wprowadzili wątek choroby, przedstawiając jak wiele zależy od stanu zdrowia. Gdyby nie ograniczenia, na które nie mamy wpływu, losy Deniz i Özgüra potoczyłyby się całkowicie inaczej. 

Mocną stroną produkcji jest niewątpliwie scenariusz, gdyż przedstawiona w nim historia stanowi idealną odpowiedź na ludzką potrzebę prawdziwej, niekończącej się miłości. Opowieść ta zgrabnie wpisuje się w realia współczesnej Turcji, pokazując jak ważna jest w niej rodzina oraz z czym tak naprawdę musi mierzyć się osoba, która zdecyduje się wyjść poza schemat ustalony dla niej przez społeczeństwo. Film ten ma jednak zasadniczą wadę, która rzutuje na odbiór całej produkcji. Pompatyczność, popadanie w przesadę, nieadekwatne podkreślanie muzyką rozgrywających się wydarzeń powodują, że sceny, które w zamierzeniu miały wywołać silne emocje u widza, przeobrażają się w kiczowate sekwencje, którym brak realizmu. Szczególnie zakończenie filmu zamiast stać się punktem kulminacyjnym całej historii, okazuje się jego najsłabszym momentem, zarówno ze względu na wybór przez scenarzystę banalnego rozwiązania na zamknięcie wszystkich wątków, jak i uwypuklenie tej niedoskonałości poprzez sztuczne uwznioślenie i tak już bardzo poważnej sceny. Dlatego "Aşk Tesadüfleri Sever" zamiast w chwale wkroczyć do kanonu historii miłosnych, stanowi tylko karykaturę wybitnych melodramatów.