Pewna prawda głosi, że przeciwieństwa się przyciągają. Jest w tym na pewno trochę racji, a "Błękit nieba" Tony'ego Richardsona ukazuje to, chociaż w sposób nietuzinkowy, bardzo dobrze. Dawno nie widziałem czegoś tak, z jednej strony, mogłoby się wydawać, głupiego, z drugiej - mądrego i traktującego o czymś bardzo istotnym w życiu każdego człowieka, albowiem o miłości. Hank Marshall to zrównoważony, poukładany, a nawet dosyć sztywny fizyk jądrowy, bardzo ceniony w swoim fachu. Jest dobrym, opiekuńczym ojcem dla dwójki swoich córek. Carly Marshall to jego żona. Jednak jakże inna. Może się nawet wydawać, że niezrównoważona psychicznie, żyjąca w swoim świecie, skora do zabawy i, o zgrozo, zdrady. Jak już wspomniałem, przeciwieństwa się przyciągają, a Carly nie jest wcale negatywną postacią, jak mogłoby się wydawać. Jednak co, po co i dlaczego - zobaczcie sami. Z trudem można przyporządkować to dzieło do jakiegoś gatunku. Z założenia miał to być prawdopodobnie dramat. A wyszedł komediodramat z bardzo dużą dawką obyczaju. Czy to źle? Absolutnie nie. Film ogląda się dobrze. Nie przynudza, chociaż czasem zadziwia, ogłupia człowieka jedną sceną, skłania do refleksji drugą i tak to się toczy przez około 100 minut, po czym następuje zakończenie jak z tandetnej komedii romantycznej, ale jakże odpowiednie dla tego obrazu. Bo cóż poczęłaby biedna Carly, gdyby Hank nie okazał się wyrozumiałym i kochającym mężem? Pochłanianiu tego filmu sprzyja dobra obsada aktorska. Mamy tutaj przede wszystkim Tommy'ego Lee Jonesa w roli Hanka Marshalla oraz Jessicę Lange w roli jego żony. Jones jest tak sztywny (oczywiście na potrzeby roli), że widz, nieznający go z innych filmów, mógłby zwątpić w jego umiejętności aktorskie. Natomiast Lange wygląda na rzeczywiście niepoczytalną, przez co wszytko jest wiarygodne i na właściwym miejscu. Nigdy, absolutnie nigdy po obejrzeniu żadnego filmu nie miałem w głowie takiej pustki. Jak ocenić dzieło, które jest mądre, ale przedstawia to w ogłupiający sposób? Może ten film powinni oglądać tylko Amerykanie? Tyle tylko, że nakręcił go Brytyjczyk. Wspomniałem, że jest o miłości. Miłość, która przetrwa wszystko. Miłość, która łączy ze sobą skrajnie różnych ludzi. Miłość, dzięki której możliwe jest przebaczanie. Miłość - motyw przewodni filmu. Film bez wątpienia godny obejrzenia. I na pewno dobry, tyle że najzwyczajniej "pokręcony". Ale to tylko moje zdanie. Może to ja jestem jakiś inny, odbierając tak to dzieło? Sam nie wiem.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
