Recenzja filmu

Eastern Boys (2013)

Zwycięzca festiwalu Off Plus Camera 2014 jest filmem kontrowersyjnym; uderza w widza odważną tematyką, zakrawającym niemalże o absurd w niektórych momentach, ale przede wszystkim - gorzkim komentarzem podziałów w idealistycznej Europie. Jerzy Stuhr, zapytany o to, jaki film przyciągnie jego uwagę na tegorocznym festiwalu (był członkiem jury konkursu głównego - przyp. aut.), odpowiedział - taki, gdzie zwykły człowiek mierzy się z sytuacją, która go przerasta. Po obejrzeniu "Eastern Boys", werdykt wydaje się nie tylko zrozumiały, ale wręcz oczywisty. 

Daniel (rewelacyjny Olivier Rabourdin) jest samotnie mieszkającym mężczyzną, człowiekiem szarym, będącym częścią rutynowej, francuskiej codzienności. Niewiele wiemy o jego przeszłości, dowiadujemy się jednak sporo o jego wrażliwości, dzięki wydarzeniom, których jesteśmy świadkami. Pewnego dnia poznaje Marka (Kirill Emelyanov), chłopaka, który przykuwa jego uwagę na dworcu. Szukając partnera na samotny wieczór, Daniel zaprasza Marka do swojego apartamentu, nie mając jednak świadomości, jakie "dobrodziejstwo inwentarza" przyniesie ze sobą młodzieniec. 
Robin Campillo starannie buduje napięcie, poczynając od "podglądania" grupy wschodnich imigrantów, którzy grasują po dworcu kolejowym. Pierwsze pół godziny filmu to prawdziwy festiwal absurdu, okraszony elektronicznymi brzmieniami i fenomenalną grą aktorską (Daniil Vorobyov w roli Bossa to kunszt aktorski w najlepszym wydaniu), z prawdziwym szczytem w scenie "imprezy". I gdy jak w tragedii greckiej, bohater postawiony w dramatycznej sytuacji, będąc niewolnikiem fatum, przegrywa swoją walkę, Robin Campillo na przekór tej kanwie serwuje nam taki obrót sytuacji, którego wydedukować się  po prostu nie da. Czy Daniel wychodzi zatem zwycięsko ze swojej osobistej walki?

Ogromną zaletą "Eastern Boys" jest fabuła. Pierwsze pół godziny filmu zwiastowało thriller skrojony na zasadzie "szarego człowieka, który pragnie zemsty". To, co widzimy, wciąga i szokuje, niektórych zapewne zniesmaczy (film jest odważny pod wieloma względami), ale jedno jest pewne - nikogo nie pozostawi obojętnego na historię Daniela. Należy podkreślić doskonale dobraną muzykę, która szczególnie w scenie "imprezy" idealnie nasyca obraz emocjami i świetnie kontrastuje z tym, co dzieje się w głowie głównego bohatera. Na brawa zasługuje również obsada - począwszy od ról pierwszoplanowych po epizodyczne, gdyż w "Eastern Boys" nikt nie zawodzi aż do samego końca.

Campillo nie nakręcił jednak filmu genialnego. To film uderzający w problem ekonomicznych podziałów w Europie, granic, które pozostały w głowach, chociaż próbowano je zlikwidować - zgoda. To również film o nieszczęśliwych ludziach, którzy za wszelką cenę chcą wyrwać się z szarej rzeczywistości, łapiąc się rozpaczliwie każdej szansy - upadają nisko, ale wszystko w wierze, że jutro przyniesie poprawę. Co staje się jego wadą? Paradoksalnie to, co z początku wydaje się zaletą - sama strona wnioskowania reżysera. "Eastern Boys" zdecydowanie rzuca wyzwanie widzowi, ale nie daje żadnych odpowiedzi, rozpływając się na poziomie kontrowersji i szokowania samą tematyką. Brakuje tu jednoznacznej krytyki wobec jednej ze stron, zamiast nieco "suchego" przedstawiania nam faktów. Problemy są przedstawione wiarygodnie, ale Campillo wstrzymuje się przed swoim komentarzem. 

Podsumowując, "Eastern Boys" to film zaskakujący, dający do myślenia, ale tylko tym widzom, którzy zechcą przebrnąć przez trudną w odbiorze historię Daniela i Marka. To nie wysmakowana, perfekcyjna wydmuszka o niczym - to solidnie nakręcony, dobrze zagrany dramat. I jeśli tak do tego podejdziemy, zawodu na pewno nie będzie.