Recenzja filmu

Wilczy Szaniec (2006)

Jaromir Możdżyński i Jan Giedrojć wpadli na pomysł stworzenia dokumentu opowiadającego o pomniku potęgi Adolfa Hitlera - Wilczym Szańcu. Wszystko zostało szczegółowo zaplanowane, począwszy od wizyty w Gierłoży, poprzez zdobycie archiwalnych nagrań VHS oraz zdjęć i szczegółowych planów schronów, po wykończenie scenariusza i połączenie posiadanego materiału z nagraniami z Wilczego Szańca. Film w porządku chronologicznym i logicznym przedstawia szczegóły powstania i funkcjonowania głównej kwatery Hitlera. Lektor, Robert Samot, niczym przewodnik najpierw opowiada ogólnie o Wilczym Szańcu, jego lokalizacji, projektach budowy, przyczynach powstania i późniejszej rozbudowy w 1944 roku. Potem wędrujemy po trzech strefach kwatery i w każdej zwiedzamy najważniejsze budynki. Ważnym faktem w kalendarium jej istnienia jest nieudany zamach na Hitlera dokonany 20 lipca 1944 roku przez pułkownika Clausa Schenke von Stauffenberge. Ostatni akcent to zniszczenie bunkrów przy pomocy ton trotylu. Film zawiera wiele bardzo szczegółowych informacji dotyczących specyfiki Wilczego Szańca. Poznajemy sposoby zabezpieczania terenu za pomocą drutu kolczastego oraz dziesiątek tysięcy min, które polscy saperzy rozbrajali jeszcze dziesięć lat po zakończeniu wojny, oraz jego maskowania przy użyciu siatek, sztucznych drzew oraz roślinności sadzonej na płaskich dachach budynków. W trakcie filmu dowiadujemy się kilku ciekawych rzeczy na temat samego Hitlera, poznajemy jego osobistego lekarza, "profesora" Theo Morella, który szpikował hipochondrycznego przywódcę Rzeszy narkotykami, zwiedzamy jego pierwszą kwaterę polową w pociągu Ameryka oraz oglądamy jego skromne pokoje w bunkrze, którego strop miał osiem metrów grubości, a ściany siedem. Specyfikę życia wewnątrz betonowych kolosów poznamy dzięki listom jednej z sekretarek Hitlera, która opisywała zgubne działanie głośnej klimatyzacji i jeszcze gorsze skutki jej wyłączenia. Największym atutem filmu miały być komputerowe rekonstrukcje baraków. Poznajemy ich rozmieszczenie, przeznaczenie oraz szczegóły budowy. Najdokładniej jest omówiony oczywiście bunkier samego Hitlera. Według mnie tych symulacji komputerowych jest zbyt wiele. Zdobycie tak dokładnych informacji na temat konstrukcji budynków wymagało na pewno wielkiego zaangażowania i poświęcenia, jednak bombardowanie nimi widza, to nie jest najlepszy pomysł. Zwłaszcza, że te same symulacje pokazywane były po kilka razy. Dużo większym atutem filmu są wspaniałe zdjęcia z samego Wilczego Szańca. Ruiny ukryte wśród mazurskich lasów prezentowały się bardzo malowniczo i uważam, że twórcy filmu powinni poświęcić im więcej miejsca, a nie przesadnie koncentrować się na komputerowych sztuczkach. Polecam ten film każdemu, kogo interesuje tematyka II wojny światowej, jest to naprawdę dobra monografia dotycząca głównej kwatery Hitlera mieszczącej się na polskich ziemiach.