Recenzja wyd. DVD filmu

Tenshi Kinryōku (2000)

Zacznijmy od tego, że owe anime, jest strasznie skróconą wersją tego co można ujrzeć w mandze. Jest to niemal wyciągnięta esencja, która została tak sprytnie zrobiona, że przedstawia większość historii nie pozbawiając jej ogólnego przekazu. Setsuna Mudou, jest uczniem szkoły średniej. Bardzo narwanym i kłopotliwym, ale mimo to dobrym człowiekiem o szczerych uczuciach. Jego porywczość potrafi zahamować jedynie młodsza siostra Sara. Setsuna ponadto jest wcieleniem potężnej anielicy Alexiel, która onegdaj przeciwstawiła się samemu Bogu. Za ów czyn została skazana na reinkarnację w kolejnych ziemskich formach. Wkrótce Setsuna zostaje namierzony przez strony światła i cienia, a te próbować będa przebudzić w nim Alexiel by doprowadzić do ostatecznej rozgrywki między dobrem i złem. Setsuna mimo wszystko jest bardzo zakochany w swej siostrze i nie zwraca uwagi na zbliżający się konflikt, jego siostra także żywi do niego głębsze uczucie niż może to wynikać z więzów krwi. Miłość tych dwojga sprawia, że Alexiel albo nie chce się pojawić bo akceptuje Setsunę, albo uczucie to jest tak silne, że Alexiel nie może się przebudzić, do czasu gdy... Wątkiem prowadzącym jest zakazana miłość między Sarą i Setsuną, oraz walka między dobrem i złem. Właściwie wybór kazirodczej miłości, też jest wyborem między dobrem a złem. Różnie to można odbierać, podobne pomysły były wykorzystywane w różnych produkcjach, ale nigdzie nie były one tak dramatyczne i naładowane uczuciami. Ta krótka produkcja skłania do przemyśleń. Ja osobiście podpisuję się pod słowami, które wypowiedział do Setsuny jego przyjaciel Sakuya - "wiesz, oni są gdzieś, bardzo daleko, wysoko, nie wiedzą co czujesz, poprostu oceniają cię z tamtego miejsca". Serial od strony technicznej jest zrealizowany pięknie. Piękne projekty postaci, dynamiczne i szybkie sceny walk (skrócone do minimum, co wg. mnie na dobre serialowi wyszło, gdyż często w tego typu produkcjach zdarza się, że walki są wydłużone co powoduje zgubienie głównego wątku i przerost formy nad treścią), wszystkie elementy są dopracowane. Jedynie do tego co widzimy na ekranie muzyka średnio się wpasowuje, ale ogólnie nie psuje całokształtu. Podsumowując - jest to udana produkcja, stworzona w telegraficznym skrócie by oddać jedynie sens początku serii. Jeśli ktoś zainteresował się produkcją zawsze może zaglądnąć do mang - tam dowie się wszystkiego. Osobiście mnie ta pozycja uraczyła, myślę, że gdyby W. Shakespeare żył, chętnie bym mu to pokazał, zapewne by się zachwycił...