Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że "The Walking Dead: Season Two" jest naprawdę dobrą i solidną grą, lecz chciał bym się skupić na wadach i porównać ją do świetnego pierwszego sezonu.

Najważniejszą rzeczą jaka rzuciła mi się w oczy, był brak elementów zagadkowo-przygodowych. W sezonie pierwszym fantastycznie uzupełniały grę, pchały lekko fabułę do przodu i nie pozwalały odczuć, że naszym zadaniem jest tylko podejmowanie decyzji i rozmowa z innymi postaciami.

Drugą bolączką były sekwencje QTE, które były proste i nieskomplikowane, kończące się na szybkim wciskaniu klawisza "Q" - zero zaskoczenia.

Trzecim dość ważnym problemem, była fabuła. Prowadzona zbyt szybko, nie dająca odpocząć, cały czas brneła do przodu nie pozwalając eksplorować terenu, czy zaznajomić się z postaciami. Pozbawiona zagadek, została nafaszerowana momentami, gdzie musimy strzelać do szfędaczy co sztucznie napędzało akcję. Całkowite przeciwieństwo pierwszego sezonu, który był stonowany, ale w odpowiednim momencie rozkręcał się, nie dając uczucia znużenia.

Epizody w sezonie drugim nie zaskakiwały i były do przewidzenia a wszystko odbywało się mniej więcej według takiego schematu:

1. Rozmowa
2. Przynieś coś
3. Strzelanie
4. Jakiś wybór
5. Rozmowa
6. Koniec epizodu

Następną rzeczą do jakiej mógłbym się przyczepić, są całkowicie bezbarwne postacie spotykane w grze. Jak już wspomniałem wcześniej, gra przez dość szybką akcję, nie pozwala bliżej poznać bohaterów. Są jednowymiarowi i pozbawieni polotu, nie potrafimi się z nimi utożsamić bo nic o nich nie wiemy, a zaraz po zakończeniu gry, zapominamy jak nawet mieli na imię.
Świetnie było to rozwiązane w sezonie pierwszym, gdzie podczas swobodnej eksploracjii, mogliśmy porozmawiać z bohaterami, dowiedziecieć się o nich coś więcej, skąd pochodzą, gdzie pracowali i co myślą na dany temat, przez co mogliśmy się bardziej z nimi zżyć.
Co prawda mamy taką możliwość w sezonie drugim, ale tylko szczątkowo, bo akcja prowadzona cały czas do przodu nie pozwala nam dowiedzieć się więcej o swoich towarzyszach.
Nie mniej jednak, w grze pojawiły się postacie warte uwagi i nie licząc Kenny'ego i Jane to Bill Carver bije wszystkie postacie w grze na głowę. Jego sadysyczna, mroczna postać, świetnie wpisuje się w posępny klimat The Walking Dead.

Ostatnią rzeczą nad którą ubolewam są wybory, które wydawały się być płytkie i jednowymiarowe. Jako Clementine, kompletnie nie miałem poczucia, że nad czymś panuję, pozatym wybór raczej sprowadzał się do "wybierz opcję nr 1/ wybierz opcję numer 2" i niezależnie od tego co wybraliśmy, za mało ingerowaliśmy w świat gry i nie czułem, aby inne osoby z grupy (nie licząc mnie, lub osoby których dotyczył się wybór) się tym przejmowały. Wybory moralne były pozbawione emocjii, więc w porównaniu do części pierwszej nie zastanawialiśmy się długo, jaką opcję wybrać.

Koniec końców, gra mimo bardzo dużego kroku w tył w stosunku do sezonu pierwszego, to dalej fantastyczne i dobre The Walking Dead. Czekam z niecierpliwością na sezon 3.

Pozdrawiam ;)