Manitou

Jego książki są niesamowicie klimatyczne, bardzo wartościowe w swoim gatunku, ale z jakiegoś powodu "nieprzekładalne" na język kina. Filmowy Manitou to kompletna pomyłka. Obejrzałem do końca wyłącznie z szacunku dla pisarza.

Ekranizacja sztandarowej powieści Grahama Mastertona. Wielu zżyma się na poziom idiotyzmu, jakim emanuje obraz Girdlera, warto jednak pamiętać, że już literacki pierwowzór naszpikowany był absurdalnymi zwrotami akcji, można więc rzec, że mamy do czynienia z adaptacją wiernie oddającą ducha oryginału. Podstarzały Tony...

Uwielbiam twórczość Grahama Mastertona i zastanawiałam się nieraz czemu nie znalazł się nikt kto zekranizowałby jego powieści tak jak np jest z Kingiem. Manitou to chyba jedyny film na podstawie tego autora. Szkoda. To niesamowiy pisarz. Bardzo go cenię i zastanawiałam się czy kiedykolwiek uda mi się przeczytać choćby...

Teń uśmiech na twarzy głównej bohaterki.., te cycki... (a może odwrotnie?).
Bawiłem się całkiem dobrze.
Prozy Mastertona, podobnie jak tego filmu, nie bierze się na serio, wtedy można czerpać z tego dużo frajdy. Trzeba po prostu wyluzować, przymknać jedno oko i jazda..

Dlaczego żaden reżyser nie zekranizuje innych jego książek? Demony Normandii, Drapieżcy, Krew Manitou, Strażnicy Piekła, Rytuał, Wojownicy Nocy. Z tych, które wymieniłem wyszły by naprawdę zajebiste horrory, pod warunkiem że wziąłby się za nie dobry reżyser.