Aleksandr Borodin 

Rosyjski kompozytor i chemik. Urodził się 12.11.1833 w Petersburgu. Był nieślubnym synem księcia Łuki S. Giedianowa i otrzymał nazwisko (co w takich przypadkach było normalną praktyką) książęcego kamerdynera, P. J. Borodina. Matka chłopca, bogata mieszczanka Awdotja K. Antonowa, dzięki pieniądzom otrzymanym od księcia mogła zadbać o gruntowne wykształcenie syna. W 1850 r. zdał jako ekstern maturę i rozpoczął studia chirurgiczno-chemiczne w Akademii Medycznej w Petersburgu.
Po ukończeniu studiów pracował jako chirurg w szpitalu wojskowym, lecz niebawem poświęcił się całkowicie pracy badawczej i dydaktycznej. W 1858 obronił doktorat. W latach 1859-62 przebywał Heidelbergu, pracując na miejscowym uniwersytecie. Zajmując się naukowymi badaniami odwiedzał inne miasta niemieckie, udał się także
 do Francji i Włoch. Po powrocie do kraju został wykładowcą w swej macierzystej uczelni i w 1864 został mianowany prof. zwyczajnym, a w 1874 kierownikiem katedry chemii. Jako chemik dokonał szeregu odkryć wnoszących istotny wkład do rozwoju nauki rosyjskiej.
Zainteresowania muzyczne Borodin przejawił w wieku 8 lat. Będąc dzieckiem wziął kilka lekcji, ale de facto, sam nauczył się grać na fortepianie, flecie i wiolonczeli. Potem jeszcze opanował grę na klarnecie i oboju. Początkowo, korzystając z niemieckich podręczników sam opanowywał sztukę kompozycji. Doskonalił ją później u M. Bałakiriewa. Podczas pracy w szpitalu wojskowym poznał Modesta Musorgskiego – lekarza i późniejszego kompozytora. W tym okresie brał udział w koncertach muzyki kameralnej grając partię II wiolonczeli. Swoją żonę – pianistkę rosyjską J. S. Protopopową poznał w Heidelbergu. Ślub wzięli w 1863. Wyjeżdżali na koncerty do Baden Baden i do Mennheimu, gdzie zetknął się po raz pierwszy z operami Richarda Wagnera. Kilkakrotnie gościł w Weimarze u Franza Liszta, który interesował się jego twórczością i cenił ją wysoko. Po powrocie do Rosji Borodin przystąpił do tzw. Potężnej Gromadki – grupy młodych kompozytorów skupionych wokół Milija Bałakiriewa. W latach 80. był bardzo aktywnym uczestnikiem muzycznego życia w Petersburgu. Prowadził chór i orkiestrę studencką, a w okresie 1883-85 był dyrektorem petersburskiego oddziału Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego. Aleksander Borodin jest jednym z bardziej znanych rosyjskich kompozytorów XIX w. Pozostawił po sobie 3 symfonie, szereg utworów na fortepian, liczne utwory dla zespołów kameralnych, pieśni, a także 3 opery. Najbardziej z nich znana – "Kniaź Igor" została dokończona po śmierci kompozytora przez przyjaciół z Potężnej Gromadki. Jego dorobek kompozytorski nie jest ilościowo imponujący, ale przecież był kompozytorem – amatorem. Jego głównym zajęciem była praca naukowa w dziedzinie chemii. W rozmowie z F.Lisztem nazwał siebie "muzykiem niedzielnym", komponującym w chwilach wolnych od zajęć zawodowych.
Zmarł 27.02.1887 w Petersburgu.