Giuseppe Di Stefano I

Był wybitnym włoskim tenorem operowym, jednym z największych śpiewaków XX wieku. Urodził się 24 lipca 1921 roku w Motta Santa Anastasia na Sycylii. Ojciec, policjant, po urodzeniu syna przekwalifikował się na szewca, zaś matka była krawcową. Gdy Giuseppe miał 6 lat, rodzice przenieśli się do Mediolanu, gdzie były lepsze perspektywy na znalezienie pracy. W wieku 12 lat chłopiec uczęszczał do seminarium jezuitów i zaczął śpiewać w chórze kościelnym. W 1938 roku wziął udział w konkursie śpiewaczym we Florencji i zdobył I nagrodę. W 1941 roku został powołany do armii, skąd zwolniono go ze względu na stan zdrowia. Pojechał na krótko do Szwajcarii i ulegając namowom znajomego zdecydował się tu pozostać. Po wojnie wrócił do Mediolanu i po studiach u L. Montesanta przyszedł czas na śpiewanie w operze. Zadebiutował w Reggio nell’Emilia jako kawaler de Grieux  w „ Manon” Masseneta (1946). W kolejnym sezonie tę samą partię wykonał w Mediolańskiej La Scali. Następnie śpiewał w operowych teatrach Triestu, Werony, Rzymu i Bolonii. W 1948 roku wystąpił po raz pierwszy w nowojorskiej Metropolitan Opera jako książę Mantui w operze „Rigoletto” Verdiego. W Nowym Jorku pozostał przez dwa sezony. W 1950 roku wystąpił w Arena di Verona jako Nadir w „Poławiaczach pereł” Bizeta. Niezwykle błyskotliwa kariera śpiewaka zakończyła się wcześniej, niż można było się spodziewać. Dysponując tenorem zdecydowanie lirycznym zaczął wykonywać partie nieodpowiednie dla tego głosu co odbiło się niekorzystnie na brzmieniu i spowodowało spadek formy wokalnej.
Zmarł 2 marca 2008 w Santa Maria Hoe w Lombardii. Pozostawił po sobie wiele nagrań płytowych które pomimo niedoskonałości technicznych pozwalają licznym miłośnikom jego talentu zachwycać się jasną, niezwykle piękną barwą głosu jaką posiadał u szczytu kariery.