Recenzja serialu

Zagubiony pokój (2006)

"The lost room" to trzyodcinkowa opowieść o poczynaniach policyjnego detektywa - Joe Millera, który podczas śledztwa w sprawie tajemniczego morderstwa odnajduje klucz do pokoju numer 10. W ułamku sekundy Joe przydarzają się niewyjaśnione historie a najważniejszą z nich jest zniknięcie jego córki Anny. Dzielny detektyw postanawia odnaleźć swoje dziecko "choćby miał przemierzyć cały świat" (cytat z filmu). "Zagubiony pokój" jest przykładem kierunku w jakim będą podążać filmy tego typu. Mianowicie, stopniowane napięcie i trzymanie widza w niepewności aż do ostatniej chwili będzie (na pewno) domeną przyszłych produkcji tego gatunku. Na szczęście na brak "mięsa" cierpieć nie będziemy, gdyż scenarzystów (i oczywiście ich pomysłów) jest więcej niż ludzi na naszej planecie. Raczkujący dopiero świat filmów z gatunku Fantasy/Przygoda/Kryminał powolutku, bo małymi kroczkami podąża w dobrą stronę. W jaką? W stronę gdzie nie tylko zwolennicy ale także osoby gardzące tym gatunkiem będą odczuwały pewnego rodzaju przyjemność z oglądania zagadek nie do wyjaśnienia i mordobicia. Ogromną zaletą tej produkcji jest to, że są tylko trzy odcinki. Dlaczego pytacie? Otóż biorąc za przykład jakiś normalny serial, który ma mnóstwo odcinków łatwo dostrzec, że robią się one (odcinki) coraz nudniejsze i bardziej przeciągane. Dlatego właśnie "Zagubiony pokój" jest na prawdę warty obejrzenia - nie zanudza i nie przeciąga. Tak więc jeśli nie obejrzałeś żadnego z trzech odcinków bardzo wiele straciłeś. I kiedy z czystej ciekawości włączysz telewizor i obejrzysz choćby jeden zrozumiesz dlaczego tak gorliwie polecam "The lost room". A jeżeli obejrzałeś już przynajmniej jeden odcinek to przekonywać cię nie muszę, że to tytuł, który trzeba obejrzeć. Ciekawym uczuciem jest to, że nawet po obejrzeniu całości jakaś dziwna moc kusi aby obejrzeć jeszcze raz..., i jeszcze raz..., i jeszcze.