Zaczęłam oglądać ten serial z wielkimi oczekiwaniami. Uwielbiam seriale obyczajowe,zwłaszcza opowiadające historie rodzinne takie jak Parenthood czy Friday Night Lights. Opinie pełne zachwytów dodatkowo mnie zachęciły, ale już po kilku odcinkach byłam lekko rozczarowana. Serio to jest to wychwalane This is us?
Sama fabuła jest dość ciekawa, blaski i cienie życia w dużej i nietypowej rodzinie. Retrospekcje rewelacyjnie przeplatają się z teraźniejszością, ujawniając coraz więcej elementów tej życiowej układanki. Moim największym rozczarowaniem są postaci tego serialu. To nie są ludzie z krwi i kości! Prawdziwi ludzie tak się nie zachowują. Zarys psychologiczny postaci leży i kwiczy. Zarówno postacie pierwszoplanowe jak i poboczne są płaskie, bezbarwne i co najważniejsze cukierkowe. Każdy ma w sobie zarówno dobre jak i złe, irytujące cechy charakteru. Bohaterowie tego serialu nawet jeśli przez chwilę postępują źle to w końcu zawsze się nawracają. Ojciec, który był narkomanem i porzucił swoje nowonarodzone dziecko pod remizą strażacką pod koniec życia okazuje się super gościem, którego przyjmuje pod swój dach cała rodzina syna którego niegdyś porzucił. Mało tego, starszy człowiek staje się ich najlepszym przyjacielem, a wszelkie żale znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Matka, która przez większość życia okłamywała syna, mówiąc mu że nie wie kto jest jego biologicznym ojcem i tak jest najlepsza na świecie i wszystko zostaje wybaczone w przeciągu jednego czy dwóch odcinków. Adoptowana dziewczynka, która wiele przeszła i jest całkowicie zamknięta w sobie zmienia się w chodzący ideał i pilną uczennicę już po paru tygodniach spędzonych z perfekcyjną rodzinną Pearsonów. Kobieta, która waży jakieś 200kg ma wpatrzonego w nią i prawiącego na każdym kroku komplementy (dotyczące jej wyglądu i sexappealu) partnera. Sędzi wzruszony krótką przemową więźnia postanawia zmienić wyrok i dać mu szansę. Takie przykłady można ciągnąć w nieskończoność. Życie niestety wygląda trochę inaczej. Ludzie bywają podli, zawistni, niesprawiedliwi i czasami nawet najlepsze intencje tego nie zmienią.
Zawsze oglądając dobry obyczajowy serial jestem pełna podziwu jak scenarzyści potrafią oddać złożoność ludzkiej psychiki, zmusić do refleksji na życiowymi wyborami. Dla mnie niedoścignionym ideałem pod tym względem jest serial Mad Men. Gdyby złożoność postaci w This is us była choć w połowie tak dobra moja ocena serialu poszłaby w górę o 1-2 oczka. A tak pozostaje oglądać dalej This is us, ale dawkować ten serial ostrożnie, aby nie zemdliło od nadmiaru słodyczy.