Dobry film jeśli chodzi o przekaz emocjonalny. Muzyka Kilara jest nieziemska zresztą jak zawsze - w tym filmie. Co do samego wydarzenia z tamtych lat, to myślę, że tyle napisano i powiedziano, że zawsze będą różne opinie na ten temat. Jedno jest pewne. To była tragedia dla obu stron i o tym trzeba zawsze pamiętać, bo ZOMO i wojskowi to byli też ludzie, też Polacy, którzy mieli w swoich rodzinach robotników, studentów. To jest ważne, by wiedzieć o tym, że to była tragedia ogólnonarodowa, za którą odpowiadali decydenci na najwyższych stołkach, bo to oni wydawali rozkazy. A wiadomo też, że w takich strukturach byli zwyrodnialcy, którzy bestwili się i czuli z tego frajdę. Tylko że tacy "ludzie" byli, są i będą wszędzie...Porównywanie ZOMO do Gestapo to oczywiście emocjonalny bełkot, bo Gestapo nie było Polakami i nienawidziło Polaków do szpiku kości na tle narodowościowym. W Gestapo rzadko byli ludzie w ludziach...Można było inaczej? Tragizm tego wydarzenia polegał na tym, że nie można było. Postulat o zniesieniu Stanu Wojennego był mrzonką, ponieważ oznaczałoby to zagrożenie dla całego Bloku Wschodniego, w którym ludzie uwierzyliby, że można wymusić zmiany na ulicy...Wtedy faktycznie by mogły zainterweniować pozostałe wojska jak w Czechosłowacji. Cześć i chwała tym, co chcieli iść za głosem serca. Dołożyli dużą cegiełkę ku obaleniu reżimu. Niektórzy przypłacili najwyższą cenę.