filmy lat 30 mialy sklonnosc do sztucznego udramatyzowania a aktorzy do przegrywania swych rol. tak jak w tym przypadku.
ozdoba tego filmu w zamierzeniu powinien byc intrygujacy dialog/monolog podejmujacy rozwazania na temat zycia/smierci. jezeli riposty pana smierci nawiazujace do jego profesji sa trafne i zabawne, tak reszta jest mocno patetyczna papka. frederic march przegrywa swa role niemozliwie. nie podobala mi sie ani kreacja ani sposob w jaki ja odegral. a march przeciez to kapitalny aktor. nie pamietam zadnych poprzednich rol venables, ale tutaj jest strasznie drewniana kwoka. gail patrick zupelne przeciwienstwo, ukradla kazda scene.
drugi film leisena, ktory wkrotce zostanie pierwszym rezyserem paramountu. z ciekawosci!