Nieudacznik stara się o względy piękności z lokalu w którym pracuje. Prawda że brzmi jak pomysł znany z co drugiej komedii? A jednak ta opowieśc nie jest taka wtórna jakby się mogło wydawac. Głównie dlatego że zabrali się za nią Australijczycy, a nie Amerykanie.
"Śmierć w Brunswick" jeśli chodzi o proporcje części składowych jest wzorową czarną komedią. Powaga miesza się tu z absurdem, we wszystkich scenach pełno jest brudu, a operator lubi zestawiac ze sobą kontrasty (święte obrazy w tle sceny erotycznej? :o). Wszystko jest tak stonowane, że czasami zastanawiałem się czy ta historia nie mogłaby się wydarzyc na prawdę. Nierealny jest chyba tylko obraz tureckich bandziorów (chociaż zachowania islamskich fundamentalistów w Europie podważają i tą teorię), zaś cała reszta ukazana została z dużą dozą autentyzmu. Spora w tym zasługa Sama Neill: ten gośc na prawdę wczuwa się w rolę!
Do pełni szczęścia zabrakło niestety dobrego zakończenia. Scenarzysta spuentował całośc "byle jak, byle było". Byc może dlatego ten obraz jest tak mało znany: niewielu widzi jak się dobrze zaczyna, bo ostatnie sceny robią okropne wrażenie.