Film, choć niskobudżetowy, jest dobrze nakręcony, aktorstwo przyzwoite i - mimo, iż nie jest dziełem wybitnym - zapada w pamięć. Nie ma w nim taniej sensacji. Jest czwórka ludzi rzuconych w sytuację, która ich wyniszcza. Mróz można by uznać za symbol tego, co dzieje się z ich duszami i moralnością.

Wbrew pozorom bohaterowie nie są - jak to bywa w thrillerach - sobie nawzajem wrogami. Przeciwnie, wydają się bardzo zwyczajni, jak każdy z nas. I to właśnie wzmacnia przekaz filmu. Idą po złoto i nawet nie myślą o tym, ze maja w kieszeni pudełko zapałek. Oczywiście ten fakt może jest tylko niedoróbką, a może pokazuje, że chciwość po prostu ogłupia?

Śmiem twierdzić, że reżyser miał tu wyższe intencje, niż nakręcenie pospolitego thrillera. Świadczyłoby o tym kilka scen, m.in. ta, w której spotykają w lesie walniętego koleżkę z bronią. W typowym thrillerze on by zaczął ich gonić po lesie i tak już by było do końca filmu. A jednak staje się inaczej.

Podsumowując, nie żałuję czasu spędzonego na tym filmie. O ile traktować ten film w sposób symboliczny, to jeśli reżyser będzie szedł tą droga, to któregoś dnia nakręci naprawdę wielkie dzieło.