Miotająca się życiowo trzydziestoczteroletnia Bridget nareszcie może odetchnąć - poznaje miłego faceta i dostaje upragnioną pracę jako opiekunka sześcioletniej Frances. Jednak niechciana ciąża wprowadza wiele nieoczekiwanych komplikacji. Żeby tego było mało, Bridget musi radzić sobie z zawziętością Frances i mierzyć z rosnącym napięciem między mamami dziewczynki. Wśród burzliwych międzyludzkich relacji opornie wyłania się przyjaźń z Frances. Bridget stawia czoło

Niefrasobliwa trzydziestoczteroletnia Bridget (Kelly O'Sullivan) potrzebuje przerwy. Wtedy właśnie poznaje miłego faceta i podejmuje pracę opiekunki rezolutnej sześcioletniej Frances (Ramona Edith-Williams), która wychowywana jest przez parę lesbijek. Kiedy kobieta zachodzi w nieplanowaną ciążę i poddaje się zabiegowi aborcji, okazuje się, że to nie jest jedyna komplikacja w jej życiu. Bridget próbuje poradzić sobie jakoś z charakterną dziewczynką, rosnącym napięciem między jej matkami, a własnym życiem.

Bridget spędza noc z poznanym na imprezie chłopakiem, by nazajutrz rano odkryć, że w trakcie seksu dostała okresu. Ślady krwi są nie tylko na pościeli, ale i na twarzach dziewczyny i jej partnera. Przygodni kochankowie, zmieszani, lecz nie wstrząśnięci, zabierają się do sprzątania. Pierwsze kilka minut filmu zwiastuje tonację całości – debiut Alexa Thompsona charakteryzuje się równocześnie szczerością i lekkością, których połączenie daje często prowokacyjny efekt. Oto trzydziestokilkuletnia, raczej pogubiona Bridget dowiaduje się, że jest w ciąży i poddaje się aborcji, zaczyna też pracę jako opiekunka małej Frances, rezolutnej córki pary lesbijek. Nie jest to bynajmniej opowieść o traumie, macierzyńskim instynkcie i spóźnionym dojrzewaniu. Zamiast tego dostajemy ciąg przeważnie zabawnych scenek z rozchwianego życia młodej kobiety, która metrykalnie lokuje się na granicy pokoleń X i Y.