Dobrze sytuowana chilijska rodzina spędza Wielkanoc w swoim domu nad morzem. Apodyktyczny ojciec, wzięty architekt, trwa w odwiecznym konflikcie z synem Marco, studentem architektury. Za sprawą dawno oczekiwanej wizyty narzeczonej syna Sonii, rodzinne napięcia dochodzą do głosu mimo świątecznej atmosfery. Dziewczyna burzy resztki rodzinnego spokoju swoją żywiołową, zmysłową osobowością. Jest zawodową aktorką i wplątuje obu mężczyzn w przewrotną grę, w której niemałą rolę odgrywają przywiezione przez Sonię ?rozrywkowe? narkotyki. Zbieg okoliczności powoduje, że matka zmuszona jest wyjechać. Podczas jej nieobecności pozbawiona równowagi rodzina pogrąża się w chaosie. Marco postanawia zemścić się na ojcu za lata upokorzeń i odkrywa, że miłość której poszukiwał daleko, przez lata byłą na wyciągnięcie ręki.

Akcja debiutanckiego filmu Sebastiána Camposa rozgrywa się na Wielkanoc w nadmorskim domu pewnej rodziny architektów. Już od pierwszej chwili jesteśmy świadkami tarć w relacjach między jej członkami. Szczególne napięcia wyczuwalne są między ojcem, wziętym architektem a synem, 21 - letnim Marco, studentem architektury. Wszyscy z niepokojem czekają na przybycie jego pierwszej oficjalnej dziewczyny, Sofii - studentki dramatu. Tymczasem do sąsiednich domów wracają przyjaciele Marca: milcząca i tajemnicza Rita oraz Aldo z kolegą. Pechowy bieg wypadków powoduje, że matka zmuszona jest wyjechać. Czy rodzina, pozbawiona w ten sposób równowagi, wytrzyma wizytę zmysłowej, absorbującej emocjonalnie Sofii, która przywozi ze sobą kosmetyczkę pełną narkotyków?

"Nie widzę, nie słyszę, jestem ukrytą istotą, zakamuflowaną w tobie, zakamuflowaną w rzeczach" - to słowa nucone przez Ritę, podczas narkotykowego seansu, w którym uczestniczą znajomi Marca. Właśnie wokół tej ukrytej w każdym istoty skupia się akcja filmu. Emocje rozbudzone wizytą Sofii, potęgowane narkotykami a także prowokacyjnymi pytaniami, sprowadzającymi każdą rozmowę na niebezpieczne tory zainicjują w bohaterach nieodwracalne zmiany. Co odkryją w sobie? Przyjmą to, czy odrzucą? A w grę wchodzą zasadnicze problemy: rywalizacja między ojcem i synem, rozróżnienie miłości od namiętności, zdrada, zmierzenie się ze swym homoseksualizmem. Żaden z bohaterów nie uniknie ciężkiej próby, która dla jednych okaże się bolesna a dla innych oczyszczająca. Nawet nieobecna matka będzie musiała zmierzyć się z tym, co zastanie po powrocie.

Film podzielony jest na trzy części: Wielki Piątek, Wielką Sobotę i Wielką Niedzielę. Każdy dzień stanowi kolejny etap w procesie zmian zachodzących w bohaterach. Aby uchwycić ich intensywność Campus używa rozedrganej stylistyki Dogmy. Podglądana przez niego rodzina tylko z pozoru jest tworem raz na zawsze określonym. Nadawanie jej kształtu wydaje się równie mozolne jak ciągłe doskonalenie konstrukcji słynnej Sagrady Familii przez Gaudiego. [NoweHoryzonty.pl]