Tak jak w tytule - mam problem, aby ocenić ten film. Niestety ale przez kawał czasu jest nudno-
głupkowato-nieśmieszny. Człowiek zmusza się, aby śmiać się z głupot, bo inaczej zostawałoby patrzenie
się w sufit. Najgorszy absolutnie dla mnie jest Garth - cała śmieszność ma wynikać z tego, że jest debilem
z głupim wyrazem twarzy. On nawet nie ma żadnej osobowości. W "Głupim i głupszym" widzieliśmy
dwóch debili, którzy jednak - mieli swoją osobowość. O Garthcie można powiedzieć tylko to, że ma durny
wyraz twarzy(no i jest niezmiernie, ale to niezmiernie irytujący). No i w "głupim i głupszym" tych wyrazów
twarzy aktorzy mają parę, a nie jeden. Dlatego momenty z Garthem są absolutnie dla mnie mało śmieszne -
np długi moment gdy śpiewa "Foxy lady" wykonując ruchy, które mógłby wykonać każdy z nich. Na
dodatek jest to na tyle długie, że człowiek tylko wzdycha i czeka, aż to się skończy. To samo gdy
zaczepia go duży koleś, a Garth wraca z jakiś elektrycznym pastuchem i tym go częstuje. Nie dość, że
nieśmieszne to jeszcze długie. Albo gdy Stacy jedzie na rowerze z kołnierzem na szyi - o jej ciekawe co
się stanie? No tak, walnęła w samochód. Za tak stare kawały w starożytnym Egipcie mumifikowali
żywcem.
ALE, oprócz nudno-głupkowato-nieśmiesznych są momenty absurdalno-inteligentne. Ot chociażby scena
gdy Wayne mówi, że się nie sprzeda sponsorom, a następnie wcina pizze z pizza hut, na pytanie
odpowiada "Mówię tak, to jest wybór mojej generacji" trzymając puszkę pepsi - to absurdalne, ale
jednocześnie inteligentne piętnowanie osób, które tak naprawdę postępują. Są też momenty absurdalne,
ale naprawdę śmieszne - np. gdy Wayne mówi, że zagra "can I help you riff", zagrał go a po chwili...
zjawia się typek z pytaniem "can I help you". Przypomina to trochę absurdalny humor z Asterixa i
Obelixa(do których to mam sentyment za zrycie mi głowy w dzieciństwie). Oczywiście zabawny jest też
występ T-1000, zwłaszcza, że Terminator 2 to był jeszcze świeży film. Wypowiedź Vanderhoffa - "Kids
know dick" - trzy słowa a o wiele śmieśniejsze niż parominutowe gibanie się Gartha. A no i Al Bundy(nie
interesuje mnie jak ten aktor się nazywa, dla mnie będzie zawsze Bundym) - sama jego twarz jest
śmieszna, ale i postać do odegrania ma ciekawą. Co interesujące mimo, że pojawia się na parę minut to i
tak wiemy o nim więcej niż o Garthcie :) Zakończenie też było fajne, rozwaliło mnie Scooby-doo ending.
Zastanawiam się nad daniem 6, jednak to maks. Zbyt długo trzeba czekać na coś śmiesznego, czasami
będąc zażenowanym czym chcą nas rozśmieszyć twórcy. Na plus jednak Alice Cooper i ogólnie cała
otoczka. Swoją drogą Eat my Frankenstein to jeden z moich ulubionych kawałków Coopera, a jest dość
mało znany więc daję plusika za to ;)