Ze zdziwieniem przeczytałem tak wiele opinii, które w jednoznaczny sposób odsądzają ten film od czci i wiary. A to, że zły montaż albo beznadziejne zdjęcia, fatalna muzyka, kiepska gra aktorska, że niskobudżetowy, a przede wszystkim nudny i głupi. Mam nadzieję, że choć niektórzy z krytyków przeczytali książkę, a jeśli tak, to pewnie domyślili się, że jej przekład na obraz jest niezmiernie trudny. Czytelnicy są co najmniej rozczarowani, nie znający jej po prostu znudzeni, ale czy aby się nie mylą? W moim przekonaniu film całkiem udatnie oddaje monotonię wyprawy do źródeł bezkresnej rzeki, na całe szczęście jest pozbawiony nadmiaru akcji i sensacji i w czasie projekcji pozostawia widzowi sporo czasu na refleksję. Książka też może być z pełnym powodzeniem uznana za nudną i bardzo dobrze, bo w tym zawiera się jej siła. Mistyka tekstu jest czytelna i w filmie, a jak to często bywa trud samodzielnego refleksyjnego myślenia jest przez wielu współczesnych młodych odbiorców utożsamiany z nudą. Trudno, z pewnością odnajdą dla siebie ociekające akcją obrazy, do przyswojenia których konieczne staje się wyłączenie zdrowego rozsądku. Niektórzy nawet nie będą musieli się starać tego robić.
Jeżeli zaś ktoś chce obejrzeć zapierające dech w piersiach pejzaże (chyba prawdziwe), zastanowić się nad strukturą ludzkiego losu i spróbować odpowiedzieć sobie na pytanie, jaki jest - o ile w ogóle istnieje - cel naszej egzystencji, to przypuszczalnie nie będzie rozczarowany, że niemal trzy godziny spędził wpatrując się w ekran.