what ever happened to dorota kedzierzawska? słabo jak na film sportowy, gorzej jak na romans filmowy, a też obecna we wcześniejszych projektach kreatywna forma poetyckiego dryfowania poza nawiasem (kraina dzieciństwa na lewo od nawiasu, starość na prawo) gdzieś wyparowała. dzieci podrosły, starsi pomarli, pozostało kino środka, dosłownie. kino cienia pomiędzy dwoma słońcami, emitujące spaliny banały na motorach. zjedzono szynkę, pozostała buła, czerstwa, bez nadzienia. mało poetycka proza. nie dość, że przynależna kinu bardziej niż życiu, to jeszcze w zniedołężniałym tego słowa znaczeniu.