Podczas robót w oświęcimskiej żwirowni w 1941 roku, zawala się ziemia. Ten incydent stwarza jednemu z więźniów szanse ucieczki. Janowi udaje się wydostać z obozu; po przemierzeniu wielu kilometrów osiedla się w końcu w klasztorze w Alwerni. Tam właśnie dowiaduje się, że karą za jego ucieczkę była śmierć głodowa dziesięciu oświęcimskich więźniów. By uratować jednego z nich, na ochotnika zgłosił się brat Maksymilian Kolbe.

Film inspirowany historią męczeńskiej śmierci ojca Maksymiliana Kolbego. Jan, więzień obozu koncentracyjnego, ucieka w przypadkowych okolicznościach. Ukrywa się w prywatnych mieszkaniach, potem w klasztorze. Tam dowiaduje się o skutkach swojej ucieczki; w odwecie dziesięciu więźniów skazano na śmierć głodową w bunkrze, a za jednego z nich ofiarował się oddać życie franciszkanin, ojciec Maksymilian Kolbe. Od tej chwili Jan traci spokój wewnętrzny, nie jest w stanie pojąć, jak można było poświęcić własne życie za obcego człowieka. Stara się dotrzeć do ludzi, którzy znali ojca Kolbe; z ich opowiadań, przedstawianych w formie retrospekcji, wyłania się postać człowieka, który tak dokładnie wypełnił boże przykazania o miłości bliźniego. Jana dręczą wyrzuty sumienia. Od poczucia odpowiedzialności za śmierć tego wyjątkowego człowieka nie uwolni się już do końca życia.