Miałem wrażenie że oglądam kino antywojenne na które byliśmy wysyłani do kina w podstawówce, nie mam tutaj przygotowanych przykładów, po prostu czułem się jak dzieciak prawie 30 lat wcześniej, takie emocje i napięcie względem wydarzeń (z filmu). To że Nadine Labaki to piękna kobieta, aż głupio powtarzać z szacunku dla jej twórczości i powagi filmów które współtworzy, ale fakt wygląda zjawiskowo. Możecie sięgać po ten film, ja polecam, niezależnie czy to coś znaczy.