Może nie lubię, ale z pewnością szanuję Roba Zombie, bo facet potrafi sprawić, że kibicujemy trójce morderców i zwyrodnialców. Aktorzy też odwalili swoje.
Nie jest, to psychodeliczna teledyskowa jazda jak w "Domu 1000 trupów", ani też gridhouse`owe "Bękarty diabła", ale myślę, że wszystkie elementy typowe dla reżysera są, czyli mnóstwo przemocy, dużo krwi i bluzgów, kadry ociekają brudem i smrodem niegodziwości, a każdy kto pojawia się na ekranie, jak nie jest akurat dziwny i w jakiś sposób skrzywiony, to jest zwyczajnie popieprzony. Tak więc Rob Zombie do bólu. Niemniej jednak silne, ale też nieco porypane zamiłowanie Roba do kina exploitation i klasyków z tej dziedziny o dziwo znalazło swe miejsce w świecie kina grozy i mimo, iż nie darzę jego filmów jakąś wielką sympatią, to pod płaszczykiem tych wszystkich śmieciowych pomysłów, sfiksowanych odlotów i teledyskowych sekwencji rodem z jego klipów oraz wielu zwariowanych ukłonów w stronę klasyków gatunku, jego produkcje są naprawdę całkiem nieźle sfilmowane, a przy tym aktorzy, których angażuje sprawdzają się w swoich rolach, a dialogi które padają z ich ust są naprawdę miłe dla ucha;) Z odpowiednim podejściem i wyczuciem stylu reżysera można się całkiem dobrze bawić na jego kinie.