sorki- uparłem się dziś na jechanie po tym filmie. Utrzymany w "dosc szybkim tempie"- dość ma tu rolę kluczową... i to ostro kluczową. Scenariusz zaskakuje? Nie- Ojciec Chrzestny mógł zaskakiwać. Wpadki scenarzysty nie są zaskoczeniem (choć z drugiej strony- rzeczywiście zaskoczyło mnie takie spłycebie dobrego bądź co bądź pomysłu). nie pamiętam jak bohaterowie się orzedstawiali... i fakt- mogło to być jednym z ciekawszych atutów tego filmu (krótkie imię i nazwisko- wicie rozumicie, budujemy dynamizm...). Muzyka i dźwięk- owszem, popieram, tym razem bez ironii. Płytki? A gdzież tam! jak na dramat sensacyjny to mielizna. Nie zgadzam się prawie całkiem z Twoim zdaniem (może nie okazałem za dużo szacunku, przepraszam, mimo wszystko szanuję...)...

Pisząc stylem newjewish'owym gościa z NY Timesa dodam tylko, że 36 tak może myślącego widza zaskoczyć, jak kolejna podwyżka benzyny w Polsce, albo nowe felgi w maybachu Rydzyka. Zgodzę się JC - ciężko jest nie przyczepić się do większości tego, co napisałeś. Bohaterowie nie są przedstawieni - łączy ich "coś" z przeszłości, Depariueu odstawia zupełnie pozbawione sensu i logiki szopki obalając ćwiartkę, a potem uderzając an pochybel na jakichś arabusów; Auteil zaś mota się nieziemsko. Żeby wszystko było jasne - obaj są naprawdę dobrymi aktorami, którzy potwierdzali swój talent i warsztat nie raz. Szkoda tylko, że nie w tym filmie. A co do tego, czy film jest płytki, czy nie to niech pozostanie mi tylko się kolegi zapytać: cóż w nim było tak głębokiego, że utopiłeś się w nim?