Lubię westerny, szczególnie większość tych z udziałem Johna Wayne’a, ale oglądanie tego filmu wzbudziło we mnie jedynie pusty śmiech. Wygląda to jak jakaś słaba parodia gatunku albo tani film telewizyjny. W skrócie: najgorszy western, jaki dotąd widziałem.

Poziom inscenizacji czy narracji w tym obrazie to po prostu jawna kpina. Wystarczy porównać sobie to do innych filmów tamtego okresu (już nawet niekoniecznie do Dolarowej Trylogii, ale do np. Siedmiu Wspaniałych). Zdjęcia czy montaż są okropne, w miarę broni się muzyka, ale to po prostu typowa dla gatunku sztampa.

O włos lepiej od realizacji wypada strona scenariuszowa, ale tylko o włos. Główny bohater to nieciekawy, antypatyczny buc, w dodatku fatalnie zagrany przez Audiego Murphiego. W ogóle aktorstwo to nie jest mocna strona tego filmu, najlepiej wypada Kenneth Tobey, grający kaprala-oportunistę. Drażni tępa, czarno-biała moralność, gdzie Indianie to po prostu ci źli do szpiku kości, a już rola Michaela Keepa, który zagrał ich wodza, to czyste kuriozum. Zresztą, o marności tego scenariusza niech świadczy fakt, że nasi bohaterowie mają dostarczyć do fortu broń, która „pozwoli lepiej się bronić przed Indianami”, a na końcu nie widzimy nawet żadnego ataku ten fort. Samo dostarczenie broni to szczęśliwe zakończenie. Do diabła z takimi filmami!