François Truffaut zabiera nas w podróż z wątkami autobiograficznymi w klimacie klaustrofobii, toksycznej miłości i rodziców, obrazu okresu dojrzewania i samotności nastolatka Antoine'a Doinela.
Trzynastoletni chłopiec w ciasnej czynszówce, gdzie atmosfera jest gęsta i można ja kroić nożem odczuwa brak zainteresowania ze strony matki i ojczyma, ich kłótni, matka notorycznie romansuje, jedzą byle co i byle jak, chłopak spotyka się z wrogością, napastliwością i niechęcią rodziców, przy okazji dowiaduje się, że był nieślubnym i niechcianym dzieckiem.
Atmosfera w domu jest zła, szkoła też nie pomaga, brak dobrych relacji z pedagogami , innymi uczniami, brak dobrych wzorców, ciepła, zrozumienia staje się krokiem do wyalienowania wrażliwej jednostki, nastolatka, który w tym trudnym czasie potrzebuje miłości rodzicielskiej, wsparcia, poczucia bezpieczeństwa i przyjaciół, jedyny to Rene, który z czasem, po kolejnych tarapatach odchodzi w zapomnienie.
Tarapaty, to powinno być drugie imię Antoine, szukanie na siłę miłości matki, jej zainteresowania z czasem doprowadza do nawarstwiającego się konfliktu, oskarżania syna o wszystko co złe a nawet próbę odizolowania go ze swojego życia, strasząc chłopca szkoła dla kadetów lub poprawczakiem.
Trudności wychowawcze, chęć zwrócenia na siebie uwagi popycha chłopca w konflikt w prawem, a to już prosta droga do poprawczaka, rodzice, szkoła nie próbują interweniować i ratować chłopca, uznają go za zdeprawowanego i jedynym miejscem jest Centrum Obserwacji Młodych Przestępców.
Wszyscy umywają ręce od problemu, uznają, że udzielili pomocy i przyczynili się do resocjalizacji jednostki.
Marzeniem chłopca jest zobaczyć morze, zresztą matka prosi o spełnienie tego warunku, taki odruch kochającej matki.
Aklimatyzacja w nowym miejscu, opuszczenie przez wszystkich, zdanie tylko na siebie i świadomość, że poczucie wolności jest realne , gdy ucieknie i może zrealizować swoje marzenie o plaży i falach. Zmierzenie się z własnymi pragnieniami, poczucie wolności utożsamia ostatnia scena, gdy Antoine próbuje patrzeć w przyszłość, spokojne fale morza, mokry piasek i nadzieja a zarazem niepewność, skazanie siebie na samotność i walkę z całym światem o przetrwanie.
Świetne sceny np. lekcja wychowania fizycznego szkoła - poprawczak.
Jean-Pierre Léaud w tytułowej roli doskonale wcielił się w nastolatka, wrażliwego, wyobcowanego, żebrzącego o miłość, a jednocześnie silnej jednostki, która wyciąga rękę po świat i kiedyś dostanie to wszystko, choć cena może być wysoka za pragnienia, marzenia i ludzkie zainteresowanie.