Dokładnie, mnie najbardziej uderzyło to, iż całe jego życie spieprzyło się przez to, iż ukochał Balzaca.
Moją ulubioną sceną jest jazda samochodem policyjnym. Antoine był nadzwyczaj dojrzałym dzieckiem, ale bądźmy szczerzy - tylko dzieckiem, dlatego zastanawiałam się, kiedy po wszystkich przeżyciach jednego wieczoru (kradzieży maszyny, furii ojczyma, pobycie w więzieniu) zacznie płakać. No i stało się: jego łzy były szczere, takie jakie są łzy dziecka. Czułam się, jakbym była nim, i wstrząsnął mną przeraźliwy smutek.