Czasami dobrze nie nastawiać się na wielkie WOW, a jak w przypadku Roninów przygotować się na delikatnie zmiazdzony przez krytyke film, bo ..... mozna być mile zaskoczonym. W mojej ocenie nie jest az tak zle jak mogloby to wynikac z roznorakich recenzji. Mnie osobiscie zainteresowala historia, zauroczyla dopracowana w detalach scenografia, bardzo zaskoczyla dobra muzyka I wywazone efekty specjalne (choc ich "japonski" styl rodem chociazby z Final Fantasy nie kazdemu musi sie podobac.
To co nieco razi I powoduje ze trudno nazwac film rewelacyjnym to faktycznie wskazywany przez recenzentow brak wyrazistosci postaci i w kilku kluczowych rolach dosc przecietne aktorstwo. Dosc powiedziec ze Keanu nie wysilil sie w Roninach i niejako "przeszedl" obok filmu, dajac tym samym pole do popisu swoim "skosnym" kolegom. W tej sytuacji postac Oishiego wyrosla na pierwszoplanowa, zarowno jesli chodzi o wage postaci jak i strone aktorska. Bardzo podobal mi sie tez aktor odtwarzajacy role Szoguna - tak zawsze wyobrazalem sobie zachowanie najwyzszych japonskich dygnitarzy.
No i najwazniejszy blad wytworni to obsadzenie do tak duzego i bardzo drogiego projektu rezysera o niewielkim doswiadczeniu w tego typu produkcjach. Czuc ze zadanie przeroslo Carla Rinscha i filmowi brakuje koordynacji i zgrania jakie towarzysza niemal wszystkim produkcjom Petera Jacksona. A inspiracji "tolkienowskim rezyserem" Rinsch nawet nie probuje ukrywac.

Niemniej dzieki kilku swietnie zrealizowanym scenom (poczatkowe polowanie czy pojedynki Keanu w porcie) 47 Roninow oglada sie calkiem niezle, o ile oczywiscie czasy 18 wiecznej Japonii sa tym co choc troche kreci widza. Dla mnie to takie 7 z plusem - przede wszystkim za postac Oishiego. A moglo byc znacznie lepiej.......