Przed wielu laty Axun i Maite łączyła nastoletnia przyjaźń. Gdy los je rozdzielił, każda poszła inną drogą – Maite zrobiła karierę jako pianistka, Axun poznała swego przyszłego męża i przy jego boku wiodła spokojne życie na prowincji. Kobiety spotykają się przypadkiem w szpitalu. Ich drogi znowu zaczynają się krzyżować, wplątując bohaterki w coraz to bardziej skomplikowaną relację. Jak daleko zabrną dwie dojrzałe kobiety, które przeżywają na nowo drugą młodość?

W tym szczerym, pozornie prostym, ale jednak bardzo złożonym obrazie, emocje i problemy nakładają się warstwami, raz po raz ukazując coraz to nowe spojrzenie na to, co może łączyć dwie bliskie sobie osoby. Film porusza też inne, równie ważne, a może i ważniejsze problemy, o których czasem zapominamy: blaski i cienie życia ludzi starszych. W obecnie panującym kulcie młodości zapominamy, że choć czas zmienia nasze ciała, to odczuwanie i pasje będą tkwić w nas na zawsze. Historia Axun i Maite pozostawi w nas przekonanie i głęboką refleksję o bogactwie ludzkiego serca, ale też o ważnej obecności starszych osób i ich sposobie przeżywania emocji.

Axun i Maite spotykają się w szpitalu. Jedna przyszła odwiedzić byłego zięcia, nieprzytomnego po wypadku, druga dogląda brata w śpiączce. Chwila rozmowy i… tak! Znają się! Kiedyś były dobrymi koleżankami. Ich drogi znowu zaczynają się krzyżować, wplątując bohaterki w coraz to bardziej skomplikowaną relację.  Jak daleko zabrną dwie dojrzałe kobiety, które przeżywają na nowo drugą młodość? I czy to nie wariactwo wyrywać się z domu na… randkę, gdy jest się porządną starszą panią?

Typowa babcia i pani domu spotyka przypadkiem w szpitalu swoją najlepszą przyjaciółkę z młodości i odnawia z nią zażyłe stosunki. Relacja komplikuje się jednak, kiedy odkrywa, że przyjaciółka jest lesbijką. W bohaterce wzbudza to sprzeczne uczucia i każe zastanowić się nad własną orientacją seksualną.