Małgorzata Szumowska postanowiła stawić czoła śmierci. Do swojego projektu zaprosiła mieszkańców mazurskiej wsi, którzy otwarcie i bez obaw mówią o mistycznej chwili, gdy dusza opuszcza ciało. Ich opowieści przypominają baśnie i ludowe legendy o duchach, które jak sie okazuje, wciąż funkcjonują w wiejskiej tradycji. Film jest wciągającym obrazem ludzi, którzy nie boją się śmierci, no bo "czego tu się bać"?

Mieszkańcy jednej z mazurskiej wsi opowiadają o mitach i rytuałach związanych ze śmiercią. Proces umierania traktują bardzo naturalnie, jako jeden z etapów życia, podchodzą do niego bez lęku, ale za to ze szczerością i humorem.
Reżyserce udało się uwiecznić jednak coś więcej niż stare wierzenia, uchwycono klimat i kulturę mazurskiej wsi, charakterystyczną gwarę, pieśni żałobne, mazurskie lasy.

O rytuałach, zwyczajach i wierzeniach dotyczących śmierci opowiadają mieszkańcy jednej z mazurskich wiosek. Zwyczajnie, jak o innych sprawach, a jednocześnie szczerze, ze swadą i humorem. Oni śmierć już oswoili, nam w miastach brakuje czasu, by o niej myśleć. Paradoksalnie, powoduje to jeszcze większy strach przed jej nadejściem. "A czego tu się bać?" - dziwią się bohaterowie tego przejmującego, ale i zabawnego filmu.

Film "A czego tu się bać" to przełamanie tabu z jakim mówi się we współczesnym świecie o śmierci. Na polskiej wsi do dziś żywe są rytuały i wierzenia dotyczące śmierci, nieboszczyka i pogrzebu. W filmie udało się zarejestrować niesłychane wręcz bogactwo tych wierzeń. Dla mieszkańców wsi to rzeczywistość tak samo zwykła jak każda inna. Oni nie boją się śmierci. Film "A czego tu się bać" traktuje temat śmierci w sposób szalenie przewrotny, miejscami bardzo zabawny, bliski czarnego humoru.