Realistyczne zakończenie? Adam po roku zaadaptował się w nowym miejscu i zupełnie zmienił (pomógł kurierce, odpowiedział na "zagajenie" kolegi) mimo iż wcześniej dostawał szału, gdy słyszał o przeprowadzce. Mogli zrobić przeskok o pięć lat, byłoby to bardziej uzasadnione.

chodziło mi oczywiście o wątek miłosny, który nie zakończył się typowym happy endem

Nie mogłam obejrzeć końcówki - zatrzymałam się przy scenie, w której dostał książkę o szopach. Mógłby ktoś zdradzić zakończenie ;p?

No i cale szczescie ze z nim nie pojechala. Wg mnie film jest malo wiarygodny. Nie wierze zeby normalna dziewczyna sie zainteresowala takim downem, ktory nie ma poczucia humoru oraz zawsze wszystko wie. I jeszcze do tego robi taki przypal w towarzystwie. Trzeba byc naprawde zdesperowanym zeby sposrod tylu chlopakow sobie wybrac takiego sztywniaka. Powinien sobie znalezc dziewczyne z ta sama choroba, moze wtedy by sie dogadali.

Trzeba nie być człowiekiem, żeby tak prostacko i okrutnie wypowiadać się o ludziach z zespołem Aspergera. 1% społeczeństwa ma ten zespół, może to być Twój sąsiad, Twój przyjaciel czy osoba z klasy albo Twój lekarz, szef czy własna matka. Brzydzę się takimi ludźmi jak Ty, pozdrawiam i życzę "downa albo innej choroby".

Współczucie i pomoc dla takich osób to jedno i tu się całkowicie zgadzam. Ale nie sądzę aby młoda i atrakcyjna dziewczyna wybrała akurat takiego faceta. Tym bardziej, że gdyby chciała, adoratorów na pewno nie zabrakłoby.
Pod tym względem film nie jest zbyt realistyczny, ale - fakt - podnosi na duchu.
A Ty związałabyś się z taką osobą? Bo jak widzę, jak dziewczyny 'przebierają", nawet w chłopakach, którym pozornie "nic nie brakuje" to trudno mi uwierzyć.

ja sama mam zespół aspergera :P

I jeszcze dwie sprawy... Nic nie pisałam o współczuciu i pomocy, po co to komukolwiek? Po drugie: wiesz, co to miłość? Czasem można się w kimś zakochać wbrew wszelkiej logice. Ale może uważasz, że osoby niepełnosprawne powinno się odizolować od społeczeństwa, bo one nie zasługują na szczęście. Świetny pomysł, zacznijmy od wybicia wszystkich głuchych i niewidomych.

Hola, hola, zagalopowałaś się :P Wiele osób jest w większym lub mniejszym stopniu autystycznych. Ja nie chcę nikogo izolować ani skazywać na margines. Nic takiego nie mówiłem i proszę nie wysnuwać tak daleko idących wniosków.
Chciałem tylko zwrócić uwagę na szansę osób niepełnosprawnych na "miłość" z osobą - powiedzmy to - "w pełni sprawną". Niestety życie pokazuje, że świat nie wygląda pod tym względem najlepiej. Szczególnie kobiety chciałby, aby partner co najmniej dorównywał im pod względem intelektualnym (szeroko rozumianym), a pod względem materialnym - najlepiej przewyższał :P
Dla faceta natomiast - powiem brutalnie, ale szczerze - często wystarczy kiedy kobieta jest ładna :P

Ps. Chciałbym wierzyć, że wszystkim rządzi tylko miłość, ale praktyka życiowa to nie potwierdza.

Osoby z zespołem Aspergera dorównują tym neurotypowym poziomem intelektualnym. W ogóle Asperger nie ma wpływu na zmniejszenie lub zwiększenie IQ. Polecam poczytać podstawowe informacje na temat tego zaburzenia, jeżeli chcesz się o nim wypowiadać.

Być może tak jest, ja wypowiadam się tu na podstawie filmu (w końcu to forum filmowe). Niestety główny bohater został przedstawiony jako nieudacznik, mało zaradny, nierozgarnięty w towarzystwie. Ma pewną wiedzę w wąskiej dziedzinie, ale to wynika z tego, że większość czasu spędza w domu i czyta książki.
Być może twórcy niezbyt rzetelnie sportretowali człowieka z zespołem Aspergera, a być może nie wszystkie te cechy należy łączyć z powyższym niedomaganiem.
Nie wnikam w to. Oceniam po prostu film, który jak wcześniej wspomniałem uważam za "niezbyt realistyczny".

Wiesz w ogóle, co to jest miłość? Jak Twoje własnie dziecko będzie miało Aspergera albo downa, to oddasz je do Domu Dziecka?