A niby jakie tu są "symbole historyczne"? Nie dopatruj się w tym filmie czegoś, czego w nim nie ma. Pewnie sam reżyser by cię wyśmiał za takie wymysły :) To jest po prostu nieco baśniowa - tak jak zawsze u Kolskiego - historia o trójce ludzi. Jestem w stanie zgodzić się, że można doszukiwać się tu pewnych przesłań ogólno-życiowych czy filozoficznych (choć akurat w tym filmie Kolskiemu to słabo wyszło, to nie "Jańcio Wodnik"), ale pisanie o "wymiarze historycznym" to śmiech na sali.

Owszem, ten film jest „baśnią”, jest „filozofią”, ale jest także ciekawą metaforyczną opowieścią o XX-wiecznej historii Polski i wielka szkoda, jeżeli ktoś nie dostrzega tego lub to ignoruje. Żeby nie być gołosłownym w kwestii metaforycznego (czy jak kto woli – symbolicznego) znaczenia filmu Kolskiego, proponuję następujące odczytania wybranych elementów trzech głównych wątków: 1. Wątek miłosny: miłość Afonii do Ruskiego = zauroczenie Polski komunizmem (1944-1956); kryzys w małżeństwie Afonii i Rafała = konflikt Ciała i Duszy, Serca i Rozumu w życiu Polski powojennej. 2. Wątek zapaśniczy: pojedynek Ruskiego z Niemcem = konflikt III Rzeszy i ZSRR; paraliż Rafała = słabość Polski powojennej, bezsilnej wobec potężnego sąsiada; zwycięski pojedynek Rafała z Ruskim = rozprawa Polski ze stalinizmem w 1956 r. 3. Wątek pszczelarski: pszczoły i ule = praca/dorobek/tradycja Polski przedwojennej; zniszczenie uli przez Afonię = destrukcja w/w pracy/dorobku/tradycji; odbudowa uli = rekonstrukcja w/w dorobku/pracy/tradycji po r. 1956 (1980?, 1989?). Rzecz jasna, to są najprostsze interpretacje. Można pójść znacznie dalej, np. psychikę Ruskiego potraktować jako duszę całego narodu rosyjskiego, a psychikę Afonii i Rafała jako różne strony duszy polskiej. Niestety, nie jestem zawodowym krytykiem, więc dam sobie spokój, ale nie sądzę, żeby to było interpretowanie filmu Kolskiego „na siłę”. We wszystkich filmach, które Kolski nakręcił po 2000 r., historia odgrywa ważną rolę, a nawet często jest przez reżysera dodatkowo „uwypuklana” (zob. np. konkretyzacja historyczna postaci Fryderyka w „Pornografii”, czego nie w samej powieści Gombrowicza). Oczywiście, jeżeli ktoś nie ceni historii, zlekceważy w/w propozycje interpretacyjne, ale w ten sposób – moim zdaniem – „wykastruje” film, który może nie jest arcydziełem, ale w zamierzeniach reżysera takim arcydziełem miał być. Gdyby Kolski uznawał „Jańcia Wodnika” za szczyt swojej twórczości, dalej kręciłby filmy w tym stylu (po co obniżać loty?). Po tym poznaje się prawdziwego artystę, że szuka (długo błądząc) czegoś, co przewyższy to, co już stworzył. Po 2000 r. Kolski wciąż kręci „baśnie” filozoficzne, ale osadza te „baśnie” w coraz konkretniejszej historii. Bo wie, że ludzie żyją i stają się w historii (Polacy w polskiej historii), a nie poza nią.

Chciałbym wiedzieć, czy ta interpretacja jest blisko prawdy. I szczerze mówiąc nie byłbym wybitnie zaskoczony, gdyby tak nie było;) Ujrzeć w tym filmie aż takie powiązania historyczne to dla mnie coś niesamowitego - zastanawiam się tylko, czy faktycznie był to zamysł reżysera, czy może raczej wymysł kogoś mocno zauroczonego historią.

Moze faktycznie cos w tym jest...ja nie pomyslalam o takiej glebokiej analizie tego filmu i takiej interpretacji...Ja skupilam sie na przezyciach tej kobiety i zrobilo mi sie smutno, ale to jest zycie, czesciej szare i smutne...nie moze byc ciagle euforia i szczescie...