Jestem fanem anime od dłuższego czasu. Ostatnio zacząłem interesować się produkcjami pełnometrażowymi. Powiem od razu - Akira wypadł u mnie najsłabiej ze wszystkich docenianych filmów z tego gatunku. Byłem zachwycony dobrą kreską i miażdżącą animacją, jak na rok 88', nie mogłem też narzekać na montaż dźwiękowy i ścieżkę dźwiękową.

Film technicznie jest perfekcyjny. Część fabularna to jakościowo zupełnie inna klasa. Mocną jej stroną jest solidny i spójny klimat, czerpiący z najlepszych elementów post-apo i cyberpunk'u. Jednak zagadnienie które jest głównym motywem fabularnym filmu... mnie lekko żenuje. Warstwa psychologiczna może być czymś wartościowym i odkrywczym dla nastolatka. Historia problemów z ukierunkowaniem swoich emocji przez młodego człowieka przedstawiona została z ogromnym patosem, i jest to dla mnie po prostu przerost formy nad treścią. Boli także to, że anime sili się na ambitne, metafizyczne zawiązanie akcji. Niestety, zakończenie próbuje być czymś, czym wcale nie jest.

Serdecznie polecam film. Polecam oglądać go bez nadziei na pełnokrwiste, psychologiczne anime.