Aktorzy prowincjonalnego teatru przygotowują inscenizację "Wyzwolenia" Wyspiańskiego. Reżyseruje artysta z Warszawy, który powierzchownie traktuje swoją pracę, odrzucając ambitne pomysły odtwórcy roli Konrada, Krzysztofa. Ten ostatni, najzdolniejszy aktor w zespole, czuje się coraz bardziej osamotniony nie tylko jako artysta. Powoli rozpada sie bowiem także jego małżeństwo. Krzysztof podejmuje bezkuteczne próby ratowania swojego związku i ambicji artystycznych...

Do prowincjonalnego teatru przyjeżdża znany reżyser z Warszawy. Wystawia "Wyzwolenie" Wyspiańskiego, a w głównej roli obsadza trzydziestoletniego Krzysztofa, najzdolniejszego aktora w zespole. Krzysztof jest pełen zapału i pomysłów, ale lekceważąca postawa reżysera - karierowicza działa nań jak zimny prysznic. Musi jednak grać, a frustracje i napięcia rozładowuje w domu. Jego żona Anka, aktorka w teatrze lalkowym, również nie znajduje satysfakcji z wykonywanej pracy. Po premierze, mimo triumfalnych nastrojów w teatrze, Krzysztof ma poczucie, że znów nie powiedział publiczności czegoś istotnego, czegoś od siebie. Teatr w teatrze i teatr w filmie - te dwie konwencje reżyserka wykorzystała w sposób doskonały, a tekst Wyspiańskiego idealnie jej w tym pomógł.

Akcja toczy się w środowisku teatralnym. Do prowincjonalnego zespołu przybywa reżyser z Warszawy. W jego inscenizacji "Wyzwolenia" Wyspiańskiego główną rolę - Konrada - zagrać ma najzdolniejszy aktor teatru, Krzysztof. Młody artysta szybko orientuje się, że reżyser ze stolicy nie ma pomysłu na sztukę i traktuje pracę na prowincji jako zwykłą chałturę. Krzysztof próbuje się buntować, ale nikt go nie wspiera - konformistycznie nastawiony zespół woli się nie narażać. Sytuacja aktora staje się tym trudniejsza, że rozpada się jego małżeństwo.