To prawda :) a przy jednej scenie jak zasuwał po pustyni szczęśliwy, że ubrał Aladyna w strój książęcy, to sobie myślałam "oj biedak, widać, że długo nie wyszedł z lampy" :D w sumie w miarę jak film postępował, to odniosłam wrażenie, może mylne, że już nie był taki wybuchowy w swoich przedstawieniach magicznych, tylko tak jakby się nasycił, że wreszcie z tej lampy wyszedł i już bardziej ze spokojem i opanowaniem reagował na wszystko co go otaczało.