Jakkolwiek w tym koszyku leży bardzo wiele zgniłych śliwek, to jednak o wiele więcej jest dorodnych i smakowitych. Na plus zdecydowanie batalistyka. Operatorka wręcz buduje film, dynamiczne ujęcia, szerokie panoramy, operowanie kolorem, szczególnie operowanie kolorem! Jest tu kilka takich ujęć jak choćby szkarłatny płaszcz Aleksandra na tle ośnieżonych szczytów Hindukuszu, czy Bucefał naprzeciw Słonia bojowego, których już chyba nie sposób wymazać z pamięci. Film jest zrobiony na bogato, kostiumy, dekoracje, sceny zbiorowe, efekty specjalne - wszystko jest tutaj na miarę wielkości bohatera. Jest też świetna muzyka Vangelisa jak na dużej miary dramat historyczny.
Skala przedsięwzięcia spowodowała jednak, że w kilku elementach film wymknął się Stone'owi z rąk. Nazwiska w obsadzie mówią same za siebie, aktorstwo jest sprawdzone i solidne, niemniej popisy co najmniej kilku drugoplanowych bohaterów psują wiele scen, co w połączeniu z pewnymi słabościami scenariusza potęguje negatywny efekt.
3/4 wątku narracyjnego A.Hopkinsa należałoby nakręcić od początku z jakąś minimalną dynamiką, nie potrafię zrozumieć, że Stone nie widział koszmarnego efektu powyższych scen. C. Farrell nie jest jakimś nadzwyczajnym aktorem, ale zagrał naprawdę przyzwoicie, dał postaci Aleksandra charakter i autentyczność, młodego króla o nieposkromionej ambicji, goniącego za siłą swego ojca i uciekającego przed piętnem swojej matki. Ściągnął Aleksandra z cokołów, pokazał człowieka zdolnego do czynów herosów. Niestety w kilku scenach kuleje, a jego romans z Hefajstionem (Jared Leto) wygląda tak żenująco, że aż oczy puchną. Przyczepił bym się też do charakteryzacji głównego bohatera, freski niekoniecznie oddają autentyczną fizjonomię człowieka, chcąc czerpać z nich wzorce do charakteryzacji uzyskamy dość pokraczny efekt.
Zupełnie z kolei nie rozumiem, czemu oberwało się Angelinie Jolie. Czuć namacalną moc tej postaci, przy której sama Liz Taylor z Kleopatry blednie niczym pensjonariuszka.
Spodziewałem się też więcej polityki jak na Stone'a przystało, tymczasem reżyser i scenariusz skupia się głównie na konfliktach rodzinnych i w najbliższym otoczeniu króla. O ile tarcia w rodzinie Aleksandra są przedstawione bardzo dobrze, to brakuje dystansu w jego relacjach ze swoimi ambitnymi wodzami, które przecież były kluczowe w jego biografii.