Były to czasy, w których pragnieniem wszystkich było niszczyć i podbijać. Życie praktycznie każdego 'państwa' opierało się na podbojach. A ci, którzy zaszli najdalej zostawali bohaterami. Dowodziło to o ich umiejętnościach przywódczych oraz waleczności i odwadze. Ale to chyba jest dość oczywiste, wystarczy przyjrzeć się historii. A co do dobijania swoich ludzi, to miało to oszczędzić ich cierpienia. W sytuacji kiedy ich życia nie dało się już odratować należało bezboleśnie odebrać im życie. To chyba leprze niż wykańczać się na śmierć może nawet przez kilka dni. To moje zdanie. Wydaje mi się, że dość racjonalne.

Może i racjonalne, ale raczej nie historyczne. Starożytna Grecja a zwłaszcza czasy Filipa i Aleksandra to mój ulubiony okres historii i trochę się na tym znam, ale nigdzie się z opisem czegoś takiego nie spotkałem. Myślę że to wymysł reżysera. Macedończycy potrafili być brutalni w czasie walki (np. gdy w czasie zdobywania miasta w Indiach usłyszeli przesadzoną wiadomość o śmierci Aleksandra według Ariana "nie oszczędzali kobiet ani dzieci") ale po bitwie nigdy nie zabijali tych którzy się poddawali, a tym bardziej nie dobijali swoich towarzyszy. Uważali się za "Hellenów", Greków, a chociaż np. Ateny w czasie swojej potęgi potrafiły mordować bezbronnych to jednak uważano to za coś barbarzyńskiego i "niehelleńskiego". Kiedyś Teby zdobyły miasto Plateje i wymordowały kilkuset mieszkańców i Grecy nigdy im tego nie zapomnieli. Kiedy Aleksander zdobył i zburzył Teby część Greków uznała to za "karę bogów" za tamten czyn. Rozumiem że dobijanie rannych, którzy i tak prawdopodobnie umarliby można tłumaczyć humanitaryzmem, ale to się po prostu nie zdarzało. Przynajmniej żaden starożytny autor o czymś takim nie wspomina.