Aleksander Sokurow nigdy żywiołowością nie grzeszył (kłania się "Rosyjska arka"), toteż jego nowy film utrzymany jest jak zwykle w niespiesznym tempie. "Aleksandra" to kino antywojenne i jak się okazuje, można nakręcić taki film nie stosując zabiegu zaprzeczenia poprzez eskalację; w jego filmie nikt nie strzela, właściwie nikt nie ginie i niewiele się dzieje. Front rosyjsko-czeczeński ukazany jest przez pryzmat wizity starszej kobiety u wnuka-młodego oficera. Sokurow kontrastuje jej doświadczenie i spokój z naiwnością żołnierzy, przez co osiąga efekt, którego nawet 'Pluton' mógłby mu pozazdrościć. "Aleksandra" to dobre, refleksyjne kino, ale nieco senny klimat miejscami udziela się również widzowi. Brakuje jakiegoś minimalnego choćby ożywienia.