98% dzieci po urodzeniu ma wysokie IQ, ale po ukończeniu szkoły zaledwie 2% z nich osiąga takie same wyniki. Wszystkiemu winna jest przesadnie ustandaryzowana edukacja, oparta na współzawodnictwie i wymiernych ocenach, która zabija dziecięcą kreatywność i wyobraźnię, ucząc szablonowego sposobu myślenia. Film pokazuje, w jaki sposób współczesny system edukacji determinuje nasz sposób patrzenia na świat i kształtuje naszą osobowość. Dolina Śmierci jest w filmie metaforą. W tym najbardziej gorącym miejscu na świecie nie rośnie nic, bo deszcz praktycznie tu nie pada. Gdy jednak w 2005 roku spadło go kilka centymetrów, w Dolinie pojawiły się kwiaty. Podobnie jest z ludzkim umysłem, który w sprzyjających warunkach również może rozkwitnąć. Jednak Sir Ken Robinson, ekspert od spraw edukacji, otwarcie przyznaje, że współczesny świat w sposób systematyczny niszczy potencjał wyobraźni zarówno w dzieciach, jak i w dorosłych. Obserwujemy jak wygląda ten proces na świecie. Yang Dongping, profesor z pekińskiego Institute of Technology, narzeka na coraz silniejsze traktowanie edukacji w Chinach w kategoriach rynkowych, co wciąga dzieci w niebezpieczną spiralę współzawodnictwa. Z drugiej strony niemiecki specjalista w tej dziedzinie – Andreas Schleicher dostrzega zalety wprowadzenia międzynarodowych standardów w zakresie testów, bo dają one równe szanse dzieciom. Tego typu rozwiązanie krytykuje jednak niemiecki badacz mózgu Gerald Hüther, a także francuski kreatywny edukator dzieci Arno Stern, którego syn André nigdy nie chodził do szkoły, a świetnie daje sobie dziś radę, jak również Pablo Pineda Ferrer, znany z filmu "Ja też!" pierwszy student z syndromem Downa, któremu udało się ukończyć uniwersytet. 

Żyjemy w czasach rewolucyjnych zmian, kryzysów i dezorientacji. Wszystkie problemy mają jedną wspólną cechę - zostały stworzone przez ludzi, z których wielu jest wykształconych przez najlepsze uczelnie oraz zajmuje wysokie stanowiska na szczeblu międzynarodowym. Czy ten powszechny bałagan, który obserwujemy obecnie, może być efektem ubocznym ich wykształcenia?

Twórcy dokumentu ukazują, iż głównym problemem jest przestarzałe myślenie, którego uczymy się od najmłodszych lat edukacji. Opiera się głównie na utrwalonych schematach i biernym przyswajaniu wiedzy. Brak w nim natomiast różnorodności, kreatywności, stawiania na indywidualizm i realizacji potencjału każdego człowieka.

Nigdy nie będziemy mieli odwagi rozwiązywać przyszłych problemów, stosując wczorajsze rozwiązania. I wreszcie: kto rozpocznie ten proces, jeśli my tego nie zrobimy?