Kino Martina Scorsese całkiem nieźle wpisuje się w nurt społecznych dramatów z lat 70 (choć i tak wolę „Sprawę Kramerów”), ale na dobrą sprawę nie wychodzi poza ogół – kobiety wikłają się w związki z facetami, którzy nie potrafią kochać/ potrafią kobietę tłuc i jej ubliżać/ są dobranym od niechcenia kołem zapasowym dla kobiety po przejściach.

Gdybym był kobietą pewnie napisałbym tylko, że „Facet to świnia”. Gdybym był Grocholą napisałbym na ten temat kolejną durną powieść. Ale, że jestem facetem napiszę, że Oscar dla Ellen Burstyn to jedyny powód by zerknąć na ten film…

Moja ocena - 5/10