"Czy samorealizacja musi wiązać się z odrzuceniem przez innych" - Nie musi. Trzeba wcześniej jednak po pierwsze - znać swoją tożsamość (odkryć ją), a po drugie - gdy zrobi się pierwsze - wiązać się z kimś, kto rozumie potrzebę rozwoju gdyż sam się rozwija. Zachwianie tej kolejności i zły wybór rodzi dylematy trudne do rozwikłania i często kończące się tragicznie.

Hmm, dziękuję za receptę. To było pytanie retoryczne, bo akurat wiem, że nie musi, natomiast odnosiłam się do filmu i jego bohaterów...

To nie jest "recepta", bo oprócz tych dwóch warunków koniecznych muszą być jeszcze inne spełnione a i tak gwarancji 100% na to że związek przetrwa, nie będziemy mieli - elementu zaufania nie da się wyrugować ale też, fakt ten nie zwalnia nad od myślenia. A jeśli pytanie (retoryczne?) odnosiło się tylko do bohaterów filmu, to tak jak pisałem - wiąże się to z bardzo trudnymi dylematami do rozwiązania i na pewno nie jest to trywialne. W filmie pokazano, że nie da się pogodzić, ale też możliwa jest inna droga... - gdy weźmie się odpowiedzialność za wcześniejsze wybory.

Ale ja nie rozważam tego w sensie siebie tylko właśnie tego bohatera. A twoja odpowiedź była skierowana mam, wrażenie do mnie. I dodatku poleciało prostym rozwiązaniem, oczywistą receptą, co niespecjalnie mi leży, więc o tym piszę. pozdrawiam

" odnosiłam się do filmu i jego bohaterów" , " ja nie rozważam tego w sensie siebie tylko właśnie tego bohatera" => Na przyszłość bądź bardziej precyzyjna, bo ludzie nie czytają Ci w myślach, no ale wiem że u kobiet tę "chorobę" trudno wyplenić... ale też moja wina, że w ogóle podjęłam polemikę z kimś, kto co chwile wyjaśnia, że ma co innego na myśli niż napisał. :(

Po 10 dniach: przepraszam Koreanko, za ostro się wyraziłem i na przyszłość postaram się mieć więcej cierpliwości.
https://www.youtube.com/watch?v=AmXG7k5hcM0&html5=1&hd=1

*"nad od myślenia" -> miało być "naS od myślenia"