Humor zawarty w tym obrazie, jest błyskotliwy jak podpalenie własnych gazów na wypchanej po brzegi sali kinowej.
Aktorka grająca główną żeńską rolę jest niezwykle przekonująca, z miejsca przekonała mnie, żeby więcej nie oglądać filmów z jej udziałem. Podobną sugestywnością wykazywał się partnerujący jej pan. Członkowie kabaretu pod wyrwigroszem mogą spać spokojnie. Jeśli jeden z nich umrze ze śmiechu w trakcie pisania scenariusza własnego występu, mają godnego zmiennika.
Najlepszym kunsztem aktorskim zdaje się wykazał się Piotr Kraśko.
Czarodziejskie widowisko. Oglądałem jak zaczarowany. Przez Voldemorta. Zaraz po tym jak wycelowawszy w moją stronę różdżkę wykrzyknął „Cruciatus”!
Niemiecki akcent większości tej zbieraniny godny jest tego jednego osiedlowego żula poligloty, który po otrzymaniu złotówki, na jednym wydechu wyśmierduje „silwuplę”. No i efektu specjalne, rodem wyjęte z Wolfensteina, tego z 1981 roku.
Jedyne co się zgadza to Darski, któremu pasuje język niemiecki. Wszak wiadomo, że to urzędowy język w piekle, gdzie niewątpliwe czeka na niego specjalne miejsce. To tak jakby obsadzić Grzegorza Rasiaka w roli Pinokia. Z góry wiadomo, że aktorstwo będzie drewniane.
To takie polskie „Alo, alo”, tylko wyzbyte poczucia humoru, interesującej gry aktorskiej, ciekawych postaci i scenariusza, zastąpionego kawałkiem koszuli flanelowej, na którą ktoś zwymiotował.
Skrót „SS” w nazwie należy rozwinąć jako sugestię wypicia dużej ilości „super spirytusu” przed włączeniem tej produkcji.