coz... sadze ze film nie jest przeznaczony wylacznie dla fanow niezaleznego komiksu, choc, owszem, znajomosc poruszanej tematyki jest mile widziana: warto wiedziec kim jest crumb i czym bylo dzielo glownego bohatera. przyznam ze z tych dwoch warunkow, spelniam jedynie pierwszy i do tego dosyc powierzchownie, dlatego zastanawialem sie czy nie bede mial problemow z odbiorem. i co tu ukrywac, zostalem pozytywnie zaskoczony - zamiast niezrozumialego obrazu o rysownikach, obejrzalem film o zyciu, dla ktorego komiks jest tylko dodatkiem.
harvey stawia jedno wazne pytanie, ktore nalezy odbierac jako axis mundi filmu: "czy jestem gosciem, ktory tworzy historie na swoj temat czy jedynie postacia komiksu?". innymi slowy, bohater zastanawia sie na ile panuje nad swoim zyciem, a na ile jest marionetka w 'teatrze zycia'. byc moze - w kontekscie rozmowy harveya z jego 'frajerowatym' kolega ze szpitalnego archiwum - chodzi tu nawet o istnienie jakiegos bytu wyzszego, byc moze glowny bohater po prostu zastanawia sie czy jego zycie jest zdeterminowane i czy jego nedzne wysilki probujace zmienic te zalosne wegetacje, ktora ogladamy na ekranie warte sa zachodu. rozwoj wypadkow w filmie, opartym przeciez na faktach, zdaje sie sugerowac jednoznaczne, pokrzepiajace rozwiazanie, sprzeczne zreszta z dotychczasowa wizja zycia pekara...
owszem, mozna polemizowac z taka interpretacja, ale losy harveya jednoznacznie popieraja teze, ze nawet tak - wydawaloby sie - malo zdolny neurotyk moze odniesc sukces, moze rowniez znalezc szczescie i spokoj w zyciu.

pozornie, taka wykladnia brzmi nieco nabrzmiale w przypadku filmu o komiksie i jego tworcy, ale przypomne ze chodzi tu o ludzi tworzacych kontrkulture, ktora oczywiscie, koniec koncow, zostala wchlonieta przez popkulture, wniosla jednak do niej ze soba swoisty ciezar gatunkowy. jako dowod wystarczy przypomniec chocby tytuly komiksow crumba (ktory byl rysownikiem pekara) jak 'pan naturalny' i 'ksiega genesis'. dlatego wlasnie 'american splendor' nie jest opowiescia o pokonywaniu kompleksow, a raczej o tym, ze to zycie jest prawdziwa sztuka i to na dwojaki co najmniej sposob: 1. bo niesie ze soba inspiracje kazdego dnia; 2. bo jego godne przezycie wymaga o wiele wiecej niz stworzenie komiksu czy kazdego innego wytworu kulturalnego.

duzy plus za poczucie humoru, komiksowa formule i prawdziwego pekara z podrygujaca noga :]