Końcówka zdecydowanie przydługa. Jak ją ogladałam miałam ochotę wyrzucić telewizor przez okno. Właśnie głównie przez nią dałam taka ocenę jaką dałam (3/10)

Widzę, że sporo osób krytykuje zakończenie. Dla mnie natomiast jest ono zdecydowanie jednym z najciekawszych elementów filmu. I mimo że jest to scena faktycznie dosyć długa i pompatyczna, to idealnie współgra z całością obrazu. No i te wspaniałe, barwne kostiumy...

Dużo osób krytykuje to fakt, Ja również się z tym nie zgadzam. Końcówka jest typowa dla musicali lat 60 - tych, a Ja kocham te filmy, zwłaszcza za motywy tego typu, bo przecież od fabuły tych filmów zbyt wiele oczekiwać nie można.

mi się podobał film, ale końcówka nie - z nią 7/10

film super i końcówka również. chciałbym umieć tak dobrze zatańczyć :)

Nie jest to cechowe dla musicali z lat 60. ("Amerykanin" jest z 1951), ani dla tych z lat 50., to jest po prostu nieodłączna cecha Vincenta Minelliego. Dokładnie takie same, przydługie, po pewnym czasie nudnawe sekwencje taneczne można zaobserwować w prawie każdym jego filmie, np. "Jolanda i złodziej" lub "Wszyscy na scenę".

Ależ oczywiscie, że jest typowe dla musicali z tamtego okresu - wszystkie mają, naiwne dobre zakończenia w stylu " and They lived happy and every after..." a sekwencje taneczne, wiadome są typowe dla Minellego, ale przeciez nie tylko - taki urok tych filmów.