Dawno nie oglądałem żadnego spaghetti i teraz najedzony trochę zawyżam ocenę, ale cóż... Wariacji na temat "Parszywej dwunastki" w wydaniu westernowym we włoskim kinie było trochę, a to chyba pierwsza. Główni bohaterowie to banda wyrzutków i bandziorów, którzy nie potrafią nic w życiu robić, może poza zabijaniem... Dlatego też łączą się w jedną ekipę. Już w pierwszej scenie urządzają brawurowy napad na konfederatów. Ci jednak zamiast się wściekać, doceniają umiejętności agresorów i wychodzą z propozycją współpracy. Mają tylko jedną prośbę do dowódcy oddziału- gdy już będzie po wszystkim, niech "zabije wszystkich i wraca sam"...
Drugi speghetti western Enzo G. Castellari'ego, autora kultowego "Keomy". W swym wczesnym dziele twórca nie bawi się jednak w symbolizm, tworzenie atmosfery beznadziei itd. Ten film to po prostu konkretna rozpierducha, zrealizowana z dość pokaźnym budżetem jak na warunki. Oczywiście nie pozbawiona refleksji, niespodzianek i napięcia, a jednak trzeba przyznać, film nastawiony na pokazywanie wielu scen akcji. Niemniej reżyser zrobił to stylowo, zapewnił nam poczet oryginalnych postaci (nasza "parszywa szóstka" jest wyjęta rodem z komiksu) oraz widowiskowy finał. Na minus muszę dodać że scenariusz nie jest jednak zbyt skomplikowany, a Edmondo Amati prócz kilku świetnych utworów, stara się za często naśladować Morricone (motyw który pojawia się podczas powrotu do fortu na końcu filmu). Niemniej jeśli chodzi o mniej znane spaghetti, to jest niezmiernie smaczne.