Uwielbiam cykl Angry Video Game Nerd (obejrzałem wszystkie odcinki i niektóre z nich powtórzyłem sobie kilkanaście razy), samego Jamesa Rolfea i wiele jego innych, pobocznych serii. Dlatego byłem naprawdę zaciekawiony jego długo oczekiwanego filmu i prawdę mówiąc byłem mocno rozczarowany. Wiem o co chodzi w produkcjach pokroju Angry Video Game Nerd: The Movie - to są amatorskie filmy fabularne skierowane do fanów cyklu, czy samego vlogera. Doug Walker nakręcił kilka podobnych filmów (np: Kick-Assia), ale film Rolfe okazał się dla mnie sporym zawodem. Od czego by zacząć...
- Już sam początek wywołał u mnie niesmak. James Rolfe zaczyna swój film o tym jak... jest powszechnie uwielbiany. Dosłownie tłumaczy dlaczego jego kanał jest taki rewelacyjny. Tiaak... dobrze wiem dlaczego jest taki super, sam podzielam to zdanie, ale kiedy opowiada to sam Nerd to wygląda jakby miał osobiście jakąś skrajną megalomanię. I nie piszę tu o postaci którą gra, tylko o samym Jamesie.
- Kolejny problem, gry. Seria Angry Video Game Nerd to wielka kopalnia wiedzy pomieszana z osobistymi doświadczeniami Jamesa z czasów dzieciństwa. Z kolei film ma zaskakująco mało odniesień do gier. Byłem przygotowany na wielką podróż zarówno po świecie AVGN jak i samych gier retro - myślałem, że co chwilę będzie sypał odniesieniami, mniejszymi lub większymi easter eggami, a w rzeczywistości jest tego niewiele. Co gorsza, z jakiegoś powodu Nerd nie miał chyba praw autorskich do jakiejkolwiek gry, dlatego każdy tytuł do którego się odnosi (nawet gra E.T. wokół której obraca się fabuła) jest przerobiony, co jest pewnym oszukiwaniem widzów. Wyobrażacie sobie oglądać cykl AVGN w którym każda gra ma przerobiony tytuł? Psuje to wiarygodność, masz świadomość, że nie odnosi się do danej gry, tylko zmyślonego przez siebie produktu przypominającego to o czym myśli.
- Postacie drugoplanowe. Nie wiem jak Wy, ale ja byłem pewien że poza Angry Video Game Nerdem ważną rolę będą pełnili inni vlogerzy, przede wszystkim ci z którymi James współpracuje jak Mike, albo Bootsy. Tym czasem na drugim planie mamy wyłącznie fikcyjne postacie wymyślone na potrzeby filmu i to grane przez półprofesjonalnych i nieznanych aktorów. Liczyłem, że będę śledził przygody autentycznej grupy nerdów, którzy od lat udzielają się w internecie, a nie jakieś kompletnie zmyślone postacie grane przez aktorów. To zepsuło specyficzny urok kanału AVGN - tam, przez to że oglądaliśmy vlogerów dzielących się wspomnieniami czuć było pewną szczerość, oglądaliśmy ludzi którzy przypominali nas samych i dzielili się z podobnymi doświadczeniami. Przez to, że poza Nerdem mamy tylko aktorów, film wali sztucznością. Mike, Bootsy, czy także Nostalgia Critic co prawda wystąpili, ale tylko jako cameo. Tylko cameo!? W filmach Douga Walkera na pierwszym i drugim planie występują chyba wszyscy członkowie kanału Channel Awsome, czy That Guy With The Glasses (i cameo m.in. AVGN) - grupy geeków, nerdów, fanboyów od lat udzielających się w Internecie, a nie banda anonimowych aktorów w rolach wymyślonych na potrzeby filmu. No i szczerze mówiąc, większość postaci jest strasznie irytująca. Nie bawił mnie w ogóle czarny kumpel Nerda (którego rzecz jasna nigdy nie widziałem w serii AVGN), albo laska która im towarzyszyła.
- Metraż. Film jest zdecydowanie za długi, nie wiem nawet jaki był sens rozciągać seans do tych dwóch godzin. Pełno tutaj niepotrzebnych, wydłużonych scen, zwyczajnych zapychaczy. Sam poziom żartów jest nierówny. Niektóre śmieszą bardziej, inne mniej. Niestety sporo jest takich, które nie robią żadnego wrażenia, tylko wydłużają dodatkowo czas filmu.
Nie czepiam się kwestii realizacyjnej. Ta (jak na produkt czysto fanowski) wypada zaskakująco dobrze. Wszelkie umowności, tandetne efekty działają na plus. O dziwo jest bardziej profesjonalny niż bym się spodziewał, niektóre efekty wyglądają jak z autentycznych filmów klasy B z lat 80 (E.T. albo efekty gore) co fajnie odnosi się do miłości Jamesa starymi horrorami i filmami science-fiction. Niektóre żarty były naprawdę śmieszne, ale większość nie zrobiła na mnie szczególnego wrażenia. Najwyraźniej James lepiej czuje się w kręceniu krótkich filmików, odcinków swoich seriali - one nigdy nie nudzą, pomysłów zawszę starczy na te kilka-kilkanaście minut, a w tym wszystkim czuć autentyczną szczerość. Nie mówię, że Angry Video Game Nerd to gniot nie warty uwagi. Fani powinni znaleźć co nieco dla siebie, ale jak na produkt który miał być wielkim podsumowaniem działalności AVGN, jego opus magnum, wypada blado.